அபிநவ் சூர்யா

“லெனின்” என்றவுடன் நம்மில் பலருக்கும் மனதில் முதலில் தோன்றுவது பெட்ரோகிராட் நகரத்தில் மாபெரும் உழைக்கும் மக்கள் திரளின் முன்பு “சர்வதேச சோசலிச புரட்சி வாழ்க!” என கோஷமிட்ட நாயகனின் பிம்பம்தான். 20ம் நூற்றாண்டில் உலகெங்கிலும் உள்ள சுரண்டப்பட்ட மக்களின் நம்பிக்கை ஒளியாக மாறிய மாபெரும் ஆளுமை லெனின் என்றால் அது மிகை ஆகாது.

லெனின் ஒரு புரட்சியாளர். உலகத் தலைவர். ஆனால், இந்த வண்ணமிகு புகழாரங்களைத் தாண்டி, அவர் “மார்க்சிய தத்துவத்தை செயலில் நிறுவிக் காட்டியவர்” என்பதுதான் நமக்கு முக்கியமான படிப்பினையாக இருக்கும். பாட்டாளி வர்க்கம், புரட்சியின் மூலம் இந்த சுரண்டல் நிறைந்த முதலாளித்துவ சமுதாயத்தை தூக்கி எறிந்து பாட்டாளி வர்க்க சர்வாதிகார ஆட்சியை நிறுவும் என்பது, அதுவரை ஒரு ஏட்டுக் கணிப்பாக மட்டுமே இருந்து வந்தது. அதை நிறுவிக் காட்டிய அக்டோபர் புரட்சிக்கு தலைமை தாங்கியவர் லெனின்.

மார்க்சிய தத்துவத்தின் மிக முக்கிய சாராம்சம் எது என பார்த்தால் அது “இயங்கியல் பொருள்முதல்வாதம்” தான் என நாம் அறிவோம். லெனின் ஒரு செயற்பாட்டாளர். “என்ன செய்ய வேண்டும்?” என்ற புத்தகத்தை எழுதியவர். அவர் மார்க்சிய தத்துவத்திற்கு என்ன பங்காற்றினார்?

“இயங்கியல்” கோட்பாட்டின் தந்தை என கருதப்படும் ஹெகல் எழுதிய “தர்க்கத்தின் அறிவியல்” (Science of Logic) என்ற நூலை லெனின் 1914-15 கால கட்டத்தில்தான் படித்தார். ஆய்வு வட்டங்களில் சிலர், லெனின், ஹெகலை படிப்பதற்கு முன்னால், இயங்கியல் பொருள்முதல்வாத கோட்பாடு குறித்து அறிந்திருந்தாலும், அவரின் சிந்தனைகளில் ஒரு எந்திரப் பார்வைதான் நிலவியது எனக் கூறும் வழக்கம் உண்டு. ஹெகலை படித்த பிறகுதான் “இயங்கியல்” குறித்த முழுமையான புரிதல் பெற்றார் என்றெல்லாம் அவர்கள் கூறுவர். ஆனால் இது உண்மைக்கு முற்றிலும் மாறானது. இதுபோன்ற வாதங்கள், லெனினின் துவக்க கால படைப்புகளை தவறென சித்தரித்து, கருத்துமுதல்வாத கோட்பாடுகளை முன்நிறுத்தும் உத்தி.

லெனினின் செயல்பாடுகள் அனைத்தும் இயங்கியல் பொருள்முதல்வாத அடிப்படையில்தான் இருந்தது என்பது நமக்கு தெரிந்ததே. 20ம் நூற்றாண்டின் துவக்கத்தில் இருந்தே லெனினின் எழுத்துகளிலும், சிந்தனைகளிலும், நிலைபாடுகளிலும் கூட தொடர்ந்து நிலவும் “இயங்கியல்” பார்வையை நம்மால் பார்க்க முடியும். சொல்லப்போனால், லெனினின் எழுத்துக்களை கூர்ந்து ஆய்வு செய்தால், “இயங்கியல்” குறித்த நம் புரிதல் மேம்படுவதோடு மட்டுமல்லாமல், மார்க்சியத்தின் “இயங்கியல் பொருள்முதல்வாத” தத்துவத்தையே அவர் மெருகூட்டியிருக்கிறார் என்பது நமக்கு விளங்கும்.

மார்க்சும் ஏங்கல்சும் ஹெகலின் “இயங்கியல்” தத்துவத்தை போற்றி எழுதிய அதே வேளையில், அதை பொருள்முதல்வாதத்துடன் இணைத்து, அறிவியல் தத்துவத்தை உருவாக்கினர். ஆயினும், அன்று பல மார்க்சிஸ்டுகளும், ஹெகலிய பாணியில் “இயங்கியல்” என்பதை “ஆய்வுக் கருத்து – எதிர்கருத்து – தொகுப்பு” என்ற மும்முனை அம்சம் கொண்ட தத்துவமாகவே அணுகினர். ஆனால், ஒவ்வொரு நாளும் மார்க்சியத்தை செயலில் அமலாக்க துடித்த லெனின், இயங்கியலை வேறு பாணியில் புரிந்து கொள்ள வேண்டும் என்றார். “சமூகத்தை, தொடர்ந்து மாற்ற நிலையில் இருந்து கொண்டிருக்கும் ஒரு உயிரினம் போல” புரிந்து கொள்வதே சரியான இயங்கியல் பார்வை என எளிமையாக விளக்கினார். “ஒரு நிகழ்வின் அனைத்து நிதர்சனமான சூழல்களையும், அதன் வளர்ச்சியையும் ஆய்வு செய்யும் முறையே” இயங்கியல் என அவர் வரையறுத்தார். செயலில் ஈடுபடும் மார்க்சியவாதிகள், “எப்போதும் எல்லா இடத்திலும் பொருந்தும்” செயல்முறைகளை/விதிமுறைகளை தேடுவது என்பது இயங்கியலுக்கு எதிரானது என வாதிட்டார்.

ஹெகலை படித்த லெனின், “இயங்கியலின் சுறுக்கக் குறிப்பு ” (Summary of Dialectics) என்ற குறிப்பை எழுதி, இயங்கியலின் முக்கிய கூறுகளாக கூறுவது.

1. ஒரு பொருளை மற்ற அனைத்திற்கும் அதனுடன் உள்ள தொடர்புடன் அதை ஆய்வு செய்து, அதன் வளர்ச்சியை புரிந்து கொள்ள வேண்டும்.
2. நிகழ்வின் எதிர்மறையான/முரண்பாடான சக்திகளையும் அதன் போக்கையும் புரிந்து கொள்ள வேண்டும்.
3. எதிர்மறைகளின் உறவாடல் மற்றும் அதன் தொகுப்பு/அதன் மூலம் ஏற்படும் மாற்றம் அவற்றின் தன்மையை புரிந்து கொள்ள வேண்டும்.

இவையே இயங்கியலின் அம்சங்கள் என குறிப்பிடுகிறார். இந்த முக்கிய அம்சங்களின் அடிப்படையில் லெனினின் அரசியல் செயல்பாடு மற்றும் அவர் சிந்தனைகளை பற்றி புரிந்து கொண்டு, “இயங்கியல்” பார்வை குறித்து லெனினியம் நமக்கு அளிக்கும் பாடம் குறிந்து இந்த கட்டுரை ஆராய முனைகிறது.

பொருள்முதல்வாத பார்வை

லெனின் எதற்காக ஹெகலை படித்தார்?

ஹெகல் கூறிய அனைத்தையும் அப்படியே பிரகடனம் செய்யவா? இல்லை!

நாம் அறிந்ததுபோல், ஹெகலின் “இயங்கியல்” என்பது “கருத்துமுதல்வாத” அடிப்படையில் கட்டமைக்கப்பட்டது. ஆனால் லெனின், ஹெகலை படிக்கையில் அதை பொருள்முதல்வாத பார்வையுடன் படித்தார்.

ஹெகலை படித்த லெனின், அந்நூல் குறித்த குறிப்புகள் எடுக்கையில், ஒவ்வொரு முறையும் ஹெகல் கூறிய கருத்துமுதல்வாத கருத்துகளை அப்படியே தலை கீழாக மாற்றி, பொருள்முதல்வாத அடிப்படையில் எழுதி வந்தார்.”மனிதனின் இருப்பே சிந்தனையை தீர்மானிக்கின்றது” என்பதுதானே மார்க்சிய புரிதல்? நாம் பெரும்பாலும் எதைப் பற்றி சிந்திக்கிறோம்? நம்மை சுற்றியுள்ள சூழல் பற்றி, நாம் செய்யும் வேலை பற்றி, நம் வாழ்க்கைநிலை பற்றி, நம் உறவுகள் பற்றி.. இதுபோல நம் பொருள்நிலை சூழல் தான் நம் சிந்தனையை தீர்மானிக்கின்றது.இதுவே நாம் சமூகத்தை ஆய்வு செய்வதிலும் அடிப்படையாக இருக்க வேண்டும். “உண்மையாக நிதர்சனமாக இருக்கும் நிலையை, சமூக உறவுகளை, நாம் ஆராய கற்றுக்கொள்ள வேண்டும். அது குறித்து மக்கள் என்ன நினைக்கிறார்கள் என்பதோடு நாம் அதை குழப்பிக் கொள்ளக் கூடாது” என்கிறார் லெனின். உதாரணமாக, நெருக்கடிக்குப் பின் வளர்ச்சிப் பாதையில் சிறு காலம் முதலாளித்துவ பொருளாதாரம் பயணிக்கையில், அக்காலத்தில் மக்களுக்கு முதலாளித்துவ சமூகம் குறித்து ஆதரவு எண்ணம் இருக்கலாம். ஆனால் நாம் “ஏன் முதலாளித்துவம் நல்ல பொருளாதார முறை?” என்பதைப் பற்றியா ஆராய வேண்டும்? இல்லை. இன்றைய சூழலில் முதலாளித்துவம் எப்படி இயங்குகிறது, அது எவ்வாறு மீண்டும் நெருக்கடியை நோக்கி பயணிக்கிறது என்பதைப் பற்றித்தானே ஆராய வேண்டும்? இதுவே மார்க்சிய இயங்கியல் பார்வையின் அடிப்படை.

இதையே லெனின் அழுத்திக் கூறினார். “மனிதனின் சிந்தனைக்கு வெளியே, சுதந்திரமாக, பொருட்கள் (பொருளியல் நிலை) நிலவுகிறது என்ற முக்கியமான அம்சத்தை ஹெகல் மறைக்கிறார்” என லெனின் எழுதுகிறார். இந்த “முக்கியமான” அம்சத்தை நிலைநாட்டவே, ஹெகலை படிப்பதற்கு பல ஆண்டுகளுக்கு முன்பாகவே, லெனின் “பொருள்முதல்வாதமும், அனுபவவாத விமர்சனமும்” (Materialism and Empirio-criticism) என்ற நூலை (1908ல்) எழுதினார். வரலாற்றின் பல ஆய்வாளர்களின் தத்துவங்கள், சமகால வாதங்கள் என அனைத்தையும் ஆய்வு செய்து, அவற்றில் இருக்கும் கருத்துமுதல்வாத அம்சங்களை தவிடுபொடி ஆக்கும் நூல் அது. மேலும் முக்கியமாக, எவ்வாறு “இயற்கை” என்பது மனிதனின் மூளைக்கு வெளியே, நிதர்சனமாக நிலைக்கும் உண்மை என்பதையும், அக்கால அறிவியல் ஆய்வு முறையில் நிலவும் நெருக்கடிகளையும், கருத்துமுதல்வாத போக்குகளையும் அம்பலப்படுத்தி எழுதினார்.

ஆக, ஒரு மனிதனால் எந்த மாற்றத்தை கொண்டுவர முடியும் என்பது அவனின் விருப்பு வெறுப்புகளை சார்ந்து அல்ல. மாறாக பொருளியல் நிலையின் வளர்ச்சி மற்றும் வர்க்கப் போராட்டதின் நிலை சார்ந்தே உள்ளது என்பதை மீண்டும் அழுத்திக் கூறினார் லெனின்.
ஆனால் “இருப்பே சிந்தனையை தீர்மானிக்கின்றது” என்று பொருள்முதல்வாத நிலைபாட்டை சரியாகக் கூறும் மார்க்சியவாதிகள் பலரும், அதில் இருக்கும் “இயங்கியல்” போக்கை மறந்து விடுகின்றனர். தன் பொருளியல் சூழல் குறித்து சிந்திக்கும் மனிதன், அந்த சிந்தனையின் அடிப்படையில் செயல்படவும் செய்கிறான் அல்லவா? அந்த சிந்தனையின் அடிப்படையில் மேற்கொள்ளும் செயல்பாடு, பொருளியல் சூழலையும் மாற்றி அமைக்கிறது அல்லவா? இவ்வாறு பொருளியல் சூழலுக்கும், மனித சிந்தனைக்கும் இடையே நிலவும் இயங்கியல் போக்கை பலரும் மறந்து விடுகின்றனர். இதனால் தான் “மனிதனின் சிந்தனை நிதர்சனமான பொருளியல் சூழலை வெறும் பிரதிபலிப்பது மட்டும் இல்லை. அதை உருவாக்கவும் செய்கிறது” என லெனின் எழுதுகிறார்.

உதாரணமாக, ஒரு ஆலை தொழிலாளியின் இருப்பே அவன் சிந்தனையை தீர்மானிக்கின்றது என்றால், ஒரு கம்யூனிஸ்ட் கட்சி அவரிடம் போய் எதற்காக பிரச்சாரம் செய்ய வேண்டும்? “அவர் இருக்கும் நிலை மாறும்பொழுது, அவரின் சிந்தனையும் மாறும்” என்று சொல்லிவிட்டு அமைதியாக இருக்கலாமே? ஆனால், நாம் ஏன் தொடர்ந்து முதலாளித்துவ ஏகாதிபத்திய சுரண்டல் குறித்து பிரச்சாரம் செய்கிறோம்? ஏனென்றால் சூழல் எவ்வளவு மோசமாக மாறினாலும், வர்க்க உணர்வு ஏற்பட்ட தொழிலாளிகளால் மட்டும்தான் இந்த சமூக அமைப்பை மாற்றி அமைக்க முடியும். நம் பிரசாரங்களின் விளைவாக சங்கமாக இணையும் தொழிலாளர்கள் தானே நல்ல கூலி மற்றும் பணியிட சூழலுக்காக போராடுகின்றனர்? அது பொருளியல் தளத்தில் ஒரு சிறு மாற்றத்தை உண்டாக்குகிறது அல்லவா? இன்று நாம் மேற்கொள்ளும் பிரச்சாரங்கள் அனைத்தும், அனைத்து தொழிலாளர்களையும் சென்றடையாமல் இருக்கலாம். ஆனால், முதலாளித்துவ நெருக்கடி மோசம் அடையும் பொழுது, புரட்சியை நோக்கிய வர்க்க உணர்வு உண்டாக நம் பரப்புரைகள் அவசியமாகும். அதனால் தானே “கிளர்ச்சி-பிரச்சாரம்” (Agitprop) மேற்கொள்வதில் தேர்ந்த திறன் பெற்ற கட்சியை உருவாக்குவதே தலையாய கடமை என லெனின் எழுதினார். (“என்ன செய்ய வேண்டும்?”).

பொருள்முதல்வாத பார்வையை முன்வைக்கும்பொழுது, பொருளியல் சூழலில் ஏற்படும் வளர்ச்சிகளை புரிந்து கொண்டு, அதன் அடிப்படையில் புரட்சிகர மாற்றத்தை உழைக்கும் வர்க்கம் நிகழ்த்துவதற்கான ஆயுதமாக அமையும் தத்துவக் கருத்துக்களை வளர்த்தெடுப்பது ஒரு கம்யூனிஸ்ட் கட்சியின் பிரதான கடமை ஆகும்.

அனைத்தின் இணைப்பு – வரலாற்று சூழல்

அடுத்ததாக பொருள் (பொருளியல் சூழல்) குறித்து ஆய்வு செய்யும் பொழுது, அந்த பொருளை தனியே புரிந்து கொள்ள முடியாது. எந்த ஒரு பொருளும் மற்ற அனைத்து பொருட்களுடனும் இணைப்பில் தான் உள்ளது. இதுவே “இயங்கியல்” முறையின் அடுத்த முக்கிய அம்சம். முதலாளித்துவ பொருளாதார அறிஞர்கள் பலரும், பொருளாதாரத்தை புரிந்து கொள்ள முற்பட்டு, “ஒரு தனி மனிதன், அவனின் ஆசை, தேவை, கிராக்கி இப்படி அப்படி இருக்கலாம். இவ்வாறு அனைத்து மனிதர்களையும் கூட்டினால் பொருளாதாரத்தில் கிராக்கி இப்படி இருக்கும்” என புரிந்து கொள்வர். இதனால்தான் முதலாளித்துவ பொருளாதார ஆய்வு முறை முற்றிலும் தவறான ஆய்வு முறை. எந்த பொருளும் (மனிதனும்) எல்லா சமயங்களிலும் மற்ற அனைத்தினோடும் தொடர்பில், ஓர் உறவில்தான் உள்ளது. இந்த முழுமையை கணக்கில் கொண்டுதான், அந்த முழுமையில்தான் அந்த பொருளை ஆய்வு செய்து புரிந்து கொள்ள முடியும்.

எடுத்துக்காட்டாக, சென்னையில் ஃபாக்ஸ்கான் ஆலையில் போராடும் தொழிலாளர்கள், அவர்களின் அன்றாட உணவு, இருப்பிட தேவைக்காக போராடலாம். ஆனால், அதை புரிந்து கொள்ளும் நாம், அப்போராட்டத்தை தனியே புரிந்து கொள்ள முடியாது. இந்த போராட்டம் நவ தாராளமய கொள்கைகள் காலத்தில், அதை தீவிரமாக அமலாக்கும் இந்துத்துவா அரசின் காலத்தில் நடக்கிறது. இங்கே நவ தாராளமாய கொள்கைகளை தழுவி, அதற்காக தொழிலாளர்களை கைவிட்டு முதலீட்டாளர்களை ஈர்க்க மட்டுமே முனையும் பிராந்திய முதலாளித்துவ கட்சியின் மாநில அரசாங்கம்தான் உள்ளது. இந்த நிறுவனம் உலகளவில் தொழிலாளர்களை சுரண்டி லாபத்தை கூட்டும் ஐஃபோன் நிறுவனத்திற்கு உற்பத்தி செய்கிறது. இந்த சர்வதேச சுரண்டலானது, சர்வதேச நிதி மூலதனத்தின் ஆதிக்கத்தில், ஏகாதிபத்தியத்தின் கட்டுப்பாட்டில் இயங்கி வருகிறது. இவ்வாறு அனைத்தினோடும் தொடர்புடைய சூழலில்தான் இந்த போராட்டம் நிகழ்கிறது. இவ்வாறுதான் இதை புரிந்து கொண்டு ஆய்வு செய்ய முடியும்.

நாம் மேலே கண்ட எடுத்துக்காட்டை பார்த்தாலே, முக்கியமான ஒரு படிப்பினை கிட்டும். ஒரு நிகழ்வை அதன் எல்லா இணைப்புகளோடும் சேர்த்து பார்க்கும் பொழுது, வரலாற்று ரீதியாக அந்த நிலை எவ்வாறு உருவானது, இன்று அதன் சூழல் எவ்வாறாக உள்ளது என்று ஆய்வு செய்த பின்னர்தான் அந்த நிகழ்வை நாம் புரிந்து கொள்ள முடியும். இதுவே “லெனினிய இயங்கியலின்” ஆகச்சிறந்த படிப்பினையாகும். நாம் ஒரு நிகழ்வை ஆய்வு செய்யும் பொழுது, அதே நிகழ்வில் “மார்க்ஸ் என்ன சொன்னார்?, லெனின் என்ன செய்தார்?” என புத்தகங்களை மனப்பாடம் செய்து விளக்கம் அளிப்பது போதுமானதல்ல. அந்த நிகழ்வின் வரலாற்று மற்றும் நிதர்சனமான சூழல் என்ன என்பதை புரிந்து கொண்டு, அதன் அடிப்படையில் அறிவியல் ரீதியாக ஆய்வு செய்து திட்டம் வகுப்பதுதான் மார்க்சியவாதிகள் கற்றுக்கொள்ள வேண்டிய முக்கிய பாடம். இதனால்தான் லெனின், “எந்த ஒரு முன்மொழிவையும் வரலாற்று ரீதியாக, அனைத்தினுடனான இணைப்புகளுடனும் சேர்த்து, வரலாற்றின் நிதர்சனமான அனுபவங்களுடன் இணைத்து புரிந்து கொள்வதே” மார்க்சியத்தின் சாரம் என்கிறார்.

நம் இந்திய சூழலிலிருந்தே இதை நாம் புரிந்து கொள்ள முடியும். சிபிஐ(எம்) கட்சியானது இந்திய சமுதாயத்தின் வரலாற்று சூழலையும், இன்றைய தேசிய சர்வதேச சூழலையும், வர்க்க போராட்டத்தின் நிலையையும் “இயங்கியல்” பார்வையில் புரிந்து, கட்சி திட்டம் உருவாக்கி, அதன் அடிப்படையில் உத்திகள் அமைத்து செயல்படுகிறது. ஆனால், அன்று மாவோயிஸ்டுகளும் சரி, இன்று பல்வேறு அதி தீவிர இடதுசாரி அமைப்புகளும் சரி, கட்சியின் பல்வேறு நிலைபாடுகளை விமர்சித்து, “சிபிஐ(எம்) என்பது புரட்சிகர கட்சியே இல்லை. கம்யூனிஸ்ட்கள் புரட்சிகரமான நிலைபாட்டை எடுக்க வேண்டும்” என சாடுகின்றனர். வரலாற்று அனுபவங்கள் அனைத்துமே, சிபிஐ(எம்)-மின் நிலைபாடு பெரும்பாலும் சரியானதாக இருந்துள்ளதைக் காட்டுகிறது. ஆக, அன்று ரஷ்ய கம்யூனிஸ்டுகளான போல்ஷவிக்கள் எவ்வளவு புரட்சிகரமாக இருந்தார்கள், அதனால் நாமும் அதே நிலைபாட்டை எடுக்க வேண்டும் என்பது தவறான இயங்கியல் பார்வை. “நாம் எப்போதும் ‘அனைவரை விடவும் புரட்சிகரமாக இருக்க வேண்டும்’ என்ற முழக்கத்தை வைக்க மாட்டோம்” என்கிறார் லெனின். வர்க்க நலனிற்கு பயனளித்த ஒரு உக்தி, மாறிய சூழலில் அபாயகரமாக அமையலாம் என்றும், நிலையான, மாறாத கட்டளைகளை நம்பி மார்க்சிஸ்டுகள் செயல்படக் கூடாது எனவும் கூறினார்.

சூழலுக்கேற்ப புரட்சிகரமான நிலைபாட்டை லெனின் எவ்வாறு எடுத்தார் என்பதை அக்கால ரஷ்ய சூழலை புரிந்து கொண்டால் நமக்கு விளங்கும். முதலாம் உலகப் போர் துவங்கியபோது, முதலில் ஜெர்மனிதான் போர் முழக்கம் விடுத்தது. இதனால் இது ரஷ்யா துவங்கிய போர் இல்லை என்றும், இதனால் தாய் நாட்டை காக்க இந்த போரில் ரஷ்ய ராணுவத்திற்கு ஆதரவு கொடுக்க வேண்டும் என்றும் சில திரிபுவாத சக்திகள் ரஷ்யாவில் முழக்கமிட்டனர். ஆனால், அவர்களுக்கு தக்க பதிலடி கொடுக்கும் விதமாக, லெனின் அந்த போர் நடக்கும் சூழலை விளக்கிப் பேசினார். பல ஆண்டுகளாக முதலாளித்துவம் ஏகபோக நிலையை நோக்கி பயணித்து, நிதி மூலதனத்தின் ஆதிக்கம் விரிந்து, ஏகாதிபத்திய சூழல் நிலவுவதை விளக்கிய லெனின், இந்த சூழலில், இந்த போரை யார் தொடங்கியது என்ற கேள்வியே வீணானது என்றும், இது ஒரு ஏகாதிபத்திய போர் என்றும், இதை உழைக்கும் வர்க்கம் முற்றிலுமாக எதிர்க்க வேண்டும் என்றும் விளக்கினார்.
ரஷ்யப் புரட்சிக்கு பின்னரும் கூட, “முழுமையான முதலாளித்துவத்திற்கு பின்னரே சோசலிசத்தை நோக்கி செல்ல முடியும் என மார்க்ஸ் விவரித்து இருக்கிறார்” எனக் கூறி, சோசலிசத்தை நோக்கிய பயணத்தை எதிர்த்த இடதுசாரிகளுக்கு பதில் அளித்தார் லெனின். “சோசலிசம் குறித்த பலனற்ற கேள்விகளை எழுப்புவதற்கு பதிலாக, சோசலிசத்தை நோக்கி முன்னேறாமல் இந்த போர் ஏற்படுத்திய காயங்களை குணமாக்க முடியுமா என்ற நிதர்சனமான கேள்வியை கேளுங்கள்” என வாதிட்டார். நிதர்சனமான சூழலை புரிந்து கொள்வதும், சூழலுக்கேற்றவாறு உக்திகளை வகுப்பதுமே இயங்கியலின் சாராம்சமாக கருதினார் லெனின்.

ஆனால் 1920-30களில், ஏகாதிபத்திய போருக்கு பின்னரும், பொருளாதார நெருக்கடியாலும் ஏகாதிபத்திய சக்திகள் வலுவிழந்து இருந்த காலத்தில் சோவியத் ஒன்றியம் பாய்ச்சல் வேகத்தில் சோசலிசம் நோக்கி பயணித்தது.அது சரியான உத்தியாக இருந்தது. ஆனால், எல்லா நேரத்திலும் “பாய்ச்சல் வேக” மாற்றத்திற்கான உத்தி சரியானதாக இருக்கும் என சொல்ல முடியாது. இன்று, சோவியத் வீழ்ச்சிக்கு பின்னர், உலகளவில் சோசலிச சக்திகள் வலு குறைந்துள்ள வேளையில், ஏகாதிபத்திய சக்திகள் அசுர சக்தியுடன் தாக்கும் நவ தாராளமய காலத்தில், மக்கள் சீனம் “பாய்ச்சல் வேக” உத்தியை பின்பற்றவில்லை. தன் நாட்டு உற்பத்தி சக்திகளின் வளர்ச்சி, பல்வேறு வர்க்கங்கள், உடைமை முறைகளின் வளர்ச்சி ஆகியவற்றை ஆய்வு செய்து, 2049ற்குள் சோசலிச சமூகத்தில் அடி எடுத்து வைக்கும் “மிதமான மாற்றத்திற்கான” குறிக்கோளையே கொண்டுள்ளது.

நிதர்சனமான வரலாற்று பின்னணியையும், நிதர்சனமான சூழலையும் ஆய்வு செய்து, அதற்கேற்றார் போல உத்திகளை மாற்றக்கூடிய கட்சிதான் மக்களை விடுதலை பாதையில் வழி நடத்த முடியும்.

நிகழ்வின் வளர்ச்சி

1903ல் ரஷ்யாவில் கட்சியினுள் “போல்ஷ்விக்-மென்ஷ்விக்” பிளவு ஏற்பட்டு, உட்கட்சி போராட்டம் வளரத் துவங்கிய பொழுதே “நிதர்சனமான சூழலை புரிந்து கொள்ளாமல், நம் போராட்டத்தை புரிந்து கொள்ள முடியாது. ஆனால் அதை புரிந்து கொண்ட பின், வளர்ச்சி என்பது இயங்கியல் ரீதியாக தான் நிகழ்கிறது என்பது தெளிவாக தெரியும்” என்றார் லெனின். இது அவர் ஹெகலை படிப்பதற்கு பத்து ஆண்டுகள் முன்னால் எழுதுப்பட்டது என்பது குறிப்பிடத்தக்கது.

ஒரு பொருளின்/நிகழ்வின் சூழலை புரிந்து கொண்ட பின்னர், அது எவ்வாறு வளர்ச்சி அடைகிறது, அந்த வளர்ச்சியின் காரணிகள் என்ன என்பதை புரிந்து கொள்வதுதான் நாம் அடுத்ததாக கவனிக்க வேண்டிய “இயங்கியல்” அம்சம். இதை லெனின் எழுத்துக்கள் வழி புரிந்து கொள்ள முடியும்.

‘நரோத்னிக்கு’கள் என்ற இயக்கம் ரஷ்யாவில் இயங்கி வந்த “மக்கள் செயற்பாட்டாளர்”களின் இயக்கம். அவர்கள் சிறு-குறு வேளாண் அமைப்பையும், ரஷ்யாவின் ஊரக வாழ்வியலையும் காக்க முற்பட்டனர். இதற்காக அவர்கள் ரஷ்யாவில் சிறு-குறு விவசாயிகளின் நிலை, அவர்களின் உடைமை, அவர்கள் மீது அரசு கொள்கைகளின் தாக்கம் என விரிவாக ஆய்வு செய்து, அன்றைய வர்த்தக சூழலால் இந்த வர்க்கம் சந்திக்கும் அவதிகளை அறிக்கையாக வெளியிட்டனர்.

நரோத்னிக்குகளை கடுமையாக விமர்சித்த லெனின், சிறு-குறு விவசாயிகளின் இன்னலை வெளிக்கொணரலாம், ஆனால் இன்றைய பொருளாதார சூழலில் அவதிகளுக்கு மாற்று என்பது ரஷ்யாவின் ஊரக வாழ்வியலில் தேடுவது என்பது அபத்தம் என விவரித்தார். ஏனென்றால், சிறு-குறு விவசாயிகள் உட்பட, அனைவரின் இன்னல்களுக்கும் மூலம், அங்கு நிலவும் முதலாளித்துவ சூழல்தான். இந்த முதலாளித்துவ ஏகாதிபத்திய சூழலின் வளர்ச்சி என்பது உழைப்பிற்கும்-மூலதனதிதிற்கும் இடையேயான மோதலில் அடங்கி உள்ளது என லெனின் விவரித்தார். இதை புரிந்து கொள்ளாத நரோத்னிக்குகளின் தரவுகள் எல்லாம் சரியானதாக இருந்தாலும், ஆய்வின் முடிவுகள் தவறானதாக உள்ளது என லெனின் குறிப்பிட்டார்.

மேலும் நரோத்னிக்குகளின் பிற்போக்குதனத்தை சரியாக விமர்சனம் செய்த சில மார்க்சியவாதிகள், அன்றைய ரஷ்ய பொருளாதாரத்தை எவ்வாறு சீரமைப்பது என்ற கேள்வியை எழுப்பினர். அதற்கும் விடை அளித்த லெனின், “நம் தேசிய பொருளாதாரம் என்பது முதலாளித்துவ பொருளாதாரம். அதை ஒருங்கிணைப்பது எல்லாம் முதலாளிகள்தான். அதை எவ்வாறு சீரமைப்பது என்ற கேள்விக்கு பதிலாக, முதலாளித்துவ பொருளாதாரத்தின் அடுத்தடுத்த கட்ட வளர்ச்சி குறித்த கேள்வியை முன்நிறுத்த வேண்டும்” என விமர்சித்தார்.
இன்றும் கூட இந்தியாவில் வேளாண் நெருக்கடி முற்றிவரும் வேளையில், நமது கலாச்சார தளங்களில் பல இடங்களில் கிராம வாழ்க்கையை பாராட்டி சித்தரிக்கும் போக்கு உள்ளது. ஆனால், லெனின் கூறியது போல், இந்த முதலாளித்துவ சமூகத்தின் அவலங்களுக்கான மாற்று அது கிடையாது.

சிபிஐ (எம்) கட்சி திட்டமும், மக்கள் ஜனநாயக புரட்சிக்கு பின் வேளாண் கேள்விக்கு என்ன கூறுகிறது? நில சீர்திருத்தம் மூலம் நில விநியோகம் செய்வது, சிறு-குறு விவசாயிகளுக்கு நிதி-ரீதியாக ஆதரவு அளிக்கும் அதே வேளையில், கூட்டுறவு மூலம் விவசாயிகளை குழுக்களாக ஒன்று திரட்டுவது, வேளாண் துறையில் நவீன தொழிற்நுட்பம் மூலம் உற்பத்தி சக்திகளை மேம்படுத்துவது என கட்சித் திட்டம் குறிப்பிடுகிறது. ஆக, இன்றைய அவல நிலைக்கான மாற்று கிராம சமுதாயத்தையும், சிறு-குறு விவசாயிகளின் வாழ்வியலையும் அப்படியே நீடித்து பாதுகாப்பதில் இல்லை.

பொருள்/நிகழ்வின் வளர்ச்சியை புரிந்து கொள்வது இயங்கியலின் முக்கிய அம்சமாகும. மாறா நிலை பார்வையில் (Metaphysical) சிந்தித்தால், நரோத்னிக்குகள் செய்த தவறையே நாமும் செய்ய நேரிடும்.

எதிர்மறைகளின் சக்திகளும், போக்குகளும்

இதுவரை, ஒரு பொருள்/நிகழ்வு/சமூகத்தை ஆய்வு செய்யும் பொழுது, அதன் அனைத்து இணைப்புகளையும் கண்டறிந்து, அதை குறிப்பிட்ட சூழலில் பொருத்தி, வளர்ச்சியை புரிந்து கொள்வதே இயங்கியல் என கண்டோம். எந்த ஒரு பொருள்/சமூக முறையும் உள்ளார்ந்த இயக்கத்தில்தான் (Self-Movement) இருக்கும். நிலையான, மாறாத பொருள் என எதுவும் கிடயாது. இந்த உள்ளார்ந்த இயக்கத்தின் மூலத்தை கண்டறிவதே இயங்கியல் பார்வையின் பிரதான கடமை. இந்த வளர்ச்சியின் மூலக்கரு அந்த பொருள்/சமூகத்தின் அகத்தில் உள்ள எதிர்மறை/முரண்பாடான சக்திகளில் அடங்கி உள்ளது. நாம் அறிந்ததுபோல் முதலாளித்துவ சமூகத்தில் இந்த மூலக்கருவானது தனியுடைமை குவியல் மற்றும் சமூகமயமாக்கப்பட்ட உழைப்பு, இரண்டிற்கும் இடையேயான முரண்டபாட்டில் உள்ளது. இது முதலாளி மற்றும் பாட்டாளி வர்க்கங்கள் இடையேயான மோதலாக வெளிப்படுகிறது. பாட்டாளி வர்க்கம் மட்டுமே இந்த முரண்பாட்டை இறுதிக் கட்டம் வரை இட்டுச் சென்று, போராட்டத்தின் நிறைவாக புரட்சியை நிகழ்த்த வல்ல வர்க்கமாகும். இந்த முரண்பாடு குறித்தும், சமூக வளர்ச்சியின் பாதையில் பாட்டாளி வர்க்கமே முன்னேறிய வர்க்கம் என்பதையும் லெனின் மிகத் தெளிவாக உணர்ந்திருந்தார்.

இங்கே முன்னர் குறிப்பிட்டது போல, சூழலை அறிந்து உத்திகள் வகுப்பதே இயங்கியலின் அடிப்படை அம்சம் என கண்டோம். ஆனால், அதற்காக இந்நாட்களில் தமிழகத்தில் பலர் மார்க்சியத்தின் பெயரால் மேற்கொள்ளும் அடையாள அரசியல் உத்திகளையும் இயங்கியல் பார்வையில் நியாயப்படுத்திவிட முடியுமா? இல்லை! இங்கேதான் முரண்பாடான சக்திகளை கண்டறியும் கடமை நமக்கு வழி காட்டுகிறது. இதன் அடிப்படையில் பார்த்தால் பாட்டாளி வர்க்கம் மட்டுமே மிகவும் முன்னேறிய வர்க்கம் என்பது தெளிவாகிறது. லெனினை பொறுத்த வரையில் உத்திக்கான ஒரே ஒரு மாறாத கோட்பாடு உள்ளது என்றால், அது “பாட்டாளி வர்க்கத்தின் நலன்” மட்டுமே.

இப்படிப்பட்ட வர்க்க போராட்டத்தால் கட்டமைக்கப்பட்ட சமூகத்தில் “பாரபட்சமற்ற” சமூக அறிவியல் ஆய்வு என்பது இருக்கவே முடியாது என்பதிலும், வர்க்கங்களின் போராட்டத்தின் விளைவாக நிகழும் சமூக வளர்ச்சியில், பாட்டாளி வர்க்கப் பார்வை மட்டுமே அறிவியல் பூர்வமான கண்ணோட்டத்தை கொண்டுள்ளது என்பதிலும் லெனின் எக்காலத்திலும் உறுதியாக நின்றார்.

குறிப்பாக, பிளக்கனோவ் போன்ற ரஷ்ய அறிஞர்கள், மார்க்ஸ் 1848ல் ஜெர்மானிய புரட்சி சமயத்தில் மேற்கொண்ட ஆய்வை மேற்கோள் காட்டி, ரஷ்யாவில் தாரளவாத முதலாளித்துவ கட்சிகளின் முதலாளித்துவ ஜனநாயக போராட்டத்திற்கு ஆதரவு அளிக்க வேண்டும் என கோரினார். இதை முற்றிலுமாக மறுத்த லெனின், ஏகாதிபத்திய முதலாளித்துவ சூழலில், ரஷ்யாவில் சுரண்டல் முறை ஜார் மன்னனின் ஒடுக்குமுறை ஆட்சியை சார்ந்தே உள்ளது என்பதையும், ஜனநாயக புரட்சிக்கான கடமைகளை பாட்டாளி வர்க்க தலைமையிலான புரட்சிகர அரசுதான் சாத்தியமாக்கும் எனவும் விவரித்தார். அக்காலத்தில் நகர்ப்புற பாட்டாளி வர்க்கமானது ரஷ்ய மக்கள் தொகையில் ஐந்து சதத்திற்கும் குறைவு. அதேநேரம், இயங்கியல் பார்வையில், முன்னேறிய வர்க்கத்தின் மீது நம்பிக்கை வைத்தார் லெனின். இந்த போல்ஷ்விக் நிலைபாட்டை விவரித்து, “தொழிலாளி – விவசாயி வர்க்கங்களின் புரட்சிகர-ஜனநாயக சர்வாதிகாரம்” (The Revolutionary-Democratic Dictatorship of the Proletariat and the Peasantry) என்ற அறிக்கையை 1905ல் வெளியிட்டார். இதே கோட்பாட்டை அடிப்படையாக வைத்துத்தான் மென்ஷ்விக்கள், அதி தீவிர இடதுசாரிகள், திரிபுவாதிகள், சீர்திருத்தவாதிகள் என அனைவரையும் புரட்சி வரை எதிர் கொண்டார்.

ஜனநாயக கோரிக்கைகளை பாட்டாளி வர்க்கம் ஆதரிக்க வேண்டும் என கூறும் அதே வேளையில், “ஏதேனும் ஒரு சமயத்தில், இவற்றில் எந்த ஒரு கோரிக்கையும் முதலாளி வர்க்கத்தின் கையில், உழைக்கும் வர்க்கத்தை ஏமாற்ற பயன்படாமல் இருந்ததே இல்லை” எனக் குறிப்பிடுகிறார் லெனின். “குடியரசிற்கான கோரிக்கை உட்பட, தன் எல்லா ஜனநாயக கோரிக்கைகளையும், முதலாளி வர்க்கத்தை தூக்கி எறியும் தன் புரட்சிகர போராட்டத்தின் கீழ் அடிபணியச் செய்யாமல், பாட்டாளி வர்க்கம் சுதந்திரமாக செயல்பட முடியாது” என அவர் குறிப்பிடுகிறார்.
பாட்டாளி வர்க்க நலனை முன்நிறுத்துதல் என்ற நிலைபாட்டை மையமாக வைத்து நாம் அடையாள அரசியல் முழக்கங்களை நிராகரிப்பதையும் புரிந்து கொள்ளலாம். ஆக, இயங்கியல் பார்வையில், நாம் எப்போதுமே முரண்பாடுகளை வெளிக்கொணர்ந்து, முன்னேற்றத்தை சாத்தியமாக்கும் நோக்கத்துடன் நாம் நிற்க வேண்டும். முதலாளித்துவ சமுதாயத்தில் அது என்றுமே பாட்டாளி வர்க்க நலன் மட்டும்தான்.

எதிர்மறைகளின் மோதல் மூலம் மாற்றம்

எதிர்மறைகளின் ஒற்றுமை இருப்பை சாத்தியமாக்கும். அவற்றின் மோதல் மாற்றத்தை சாத்தியமாக்கும். உதாரணமாக முதலாளித்துவத்தில் தொழிலாளி வர்க்கம் தன் வாழ்வாதாரத்திற்காக முதலாளி வர்க்கத்தை நாடிச் செல்கிறது. உற்பத்திக்காக முதலாளி வர்க்கம் தொழிலாளி வர்க்கத்தை சார்ந்து உள்ளது. இந்த வர்க்கங்களுக்கு இடையேயான ஒற்றுமை முதலாளித்துவத்தை இன்று நிலைக்கச் செய்கிறது. இந்த ஒற்றுமை தற்காலிகமானதே. இந்த வர்க்கங்களுக்கு இடையேயான மோதல்தான் நிலையானது. இந்த வர்க்கங்களுக்கு இடையேயான மோதல் புரட்சிகர மாற்றத்திற்கு இட்டுச் செல்கிறது. இந்த மோதல் தொடர்ந்து இந்த சமூக முறையில் அளவு மாற்றங்களை உண்டாக்கிக் கொண்டே இருக்கிறது. முதலாளித்துவ குவியல், உழைப்பை சமூகமயமாக்குகிறது (அதாவது பாட்டாளி வர்க்கமாக இல்லாமல் இருந்தோரும், மேலும் மேலும் முதலாளித்துவத்தின் பிடியின் கீழ் வர, உழைப்பு எல்லாம் “சமூக” உழைப்பாக மாறுகிறது). தொழிலாளி வர்க்கம் மீதான சார்பை வெறுக்கும் முதலாளிகள், தொடர்ந்து எந்திரமயமாக்கலுக்கு முனைகின்றனர். இவை அனைத்தும் முதலாளித்துவ நெருக்கடியை கூர்மைப்படுத்துகிறது. இறுதியில் இந்த அளவு மாற்றங்கள் புரட்சியில் விளைந்து, தன்மை மாற்றத்தை உருவாக்குகிறது.

இந்த மாற்றம் ஏற்பட்ட பின்னர், பொருள்/சமூகத்தின் சில அம்சங்கள் மீண்டும் அதே நிலைக்கு வந்தது போல தோன்றலாம் (நிலைமறுப்பின் நிலை மறுப்பு – Negation of Negation). ஆனால் பொருள்/சமூகத்தின் மாற்றமும், மனித ஞானமும் ஒரு வட்டத்தின் வடிவில் பயணிப்பதில்லை. அது மேலே செல்லும் சுருள் (Spiral) சுழல் ஏணி போன்றது. ஒவ்வொரு முறையும் அது ஒரு தளம் மேலே செல்கிறது. மனிதனின் ஞானமும் ஆழம் அடைகிறது. மீண்டும் மாற்றத்தை நோக்கிய பயணம் தொடர்கிறது. இதுவே “இயங்கியல்” விதியின் இறுதி சாராம்சம்.

இதை லெனினைப்போல் உணர்ந்தவர்கள் அக்காலத்தில் வேறு எவரும் இல்லை. 20ம் நூற்றாண்டின் துவக்கத்தில் ரஷ்யாவில் நெருக்கடி முற்றியது. 1905ல் புரட்சி வெடித்தது. அந்த புரட்சி நசுக்கப்பட்டது. ஜார் மன்னர் டூமா (ரஷ்யாவின் நாடாளுமன்றம்) உருவாக்குவது போன்ற சிறு ஜனநாயக கோரிக்கைகளை மட்டும் ஏற்று, கொடுங்கோல் ஆட்சியை தொடர்ந்தார். அனைத்தையும் இழந்ததுபோல தோன்றியது. வட்டத்தின் துவக்கப் புள்ளிக்கே மீண்டும் திரும்பியது போல தோன்றிய சமயம். புரட்சிகர உணர்வு சரிந்து, பிற்போக்கு சக்திகள் தலைத்தூக்கத் துவங்கிய தருணம். ஆனால், லெனின் இது சுருளின் அடுத்த தளம் என உணர்ந்திருந்தார். மீண்டும் நெருக்கடி ஆழம் அடையும், மீண்டும் புரட்சிகர உணர்வு ஓங்கும் என நம்பிக்கையுடன் இருந்தார்.

பிற்போக்கு சிந்தனைகள் தலைத்தூக்கிய அதே காலத்தில்தான், நாடு கடத்தப்பட்ட லெனின், தன்னையும், கட்சியையும் தத்துவார்த்த ரீதியாக மேம்படுத்தி, அடுத்து வரவிருக்கும் புரட்சிக்கு தயார் படுத்த முனைந்தார். சுவிட்சர்லாந்து மற்றும் பிரிட்டனில் பல்வேறு நூலகங்களில் பல மாதங்கள் ஆய்வு நடத்தி, “பொருள்முதல்வாதமும், அனுபவவாத விமர்சனமும்” என்ற ஆகச் சிறந்த படைப்பை 1908ல் கொண்டு வந்தார். இதன் மூலம் ரஷ்யாவில் கட்சியில் பலரும் இயங்கியல் பொருள்முதல்வாத சிந்தனையில் ஆழ்ந்த தேர்ச்சி பெற்றனர். இந்த காலத்தில், அவர் “சட்டப்பூர்வ” போராட்டங்களிலும் கட்சியை மேம்படுத்த, டூமாவின் உள்ளே போல்ஷவிக் பிரதிநிதிகளின் உத்தி குறித்த பல அறிக்கைகள் எழுதினார். 1914ல் முதலாம் உலகப் போர் வெடித்த சமயத்தில், சுவிட்சர்லாந்து நூலகத்தில் ஹெகலை படிக்கத் துவங்கினார்.

1916ல், போரின் அயர்ச்சியாலும், வறுமையாலும், புரட்சிகர உணர்வு ஓங்குவதைக் கண்டறிந்த லெனின், புரட்சியை வழிநடத்த கட்சி உறுப்பினர்களை தயார் செய்வதில் அதி தீவிரமாக இறங்கினார். 1916ல் “ஏகாதிபத்தியம்” என்ற நூலில், நிதி மூலதன கட்டுப்பாடு குறித்தும், ஏகாதிபத்திய சக்திகள் இடையேயான மோதல் குறித்தும் உலுக்க வைக்கும் ஆய்வை படைத்து, நடக்கும் போரின் முகத்திரையை கிழித்தார். “அரசும் புரட்சியும்” என்ற நூலின் மூலம் அரசின் ஒடுக்கும் தன்மையை அம்பலப்படுத்தி, பாட்டாளி வர்க்கம் அரசு எந்திரத்தை உடனடியாக கைப்பற்ற வேண்டியதன் அவசியத்தை விளக்கினார். பிப்ரவரி முதலாளித்துவ புரட்சிக்கு பின், தயக்கத்தில் இருந்த போல்ஷ்விக் உறுப்பினர்களை, புரட்சி நிகழ்த்துவதை நோக்கி தள்ளும் பல கட்டுரைகளை எழுதி, முன்னேறிய வர்க்கங்களின் உணர்வு உச்சத்திலும், எதிரி வர்க்கத்தின் படை நலிவடைந்தும் இருக்கும் காலத்தை தவற விடக் கூடாது என எழுதி, உண்மையான புரட்சியாளர்களை உருவாக்கினார் (இந்த கட்டுரைகள் பின் நாளின் “ஏப்ரல் ஆய்வறிக்கை” (April Thesis) என தொகுக்கப்பட்டது). இவ்வாறாக, இயங்கியல் பார்வையில் பொருளியல் சூழலை புரிந்து, மாற்றத்தை நிகழ்த்தும் துல்லிய நடவடிக்கைகளில் ஈடுபட்டார் லெனின்.

புரட்சி நிகழ்ந்த பின்னரும், லெனினின் அரசியல் செயல்பாடுகள் மற்றும் எழுத்துக்களில் “இயங்கியல்” சிந்தனையை அறிந்து கொள்ள முடியும். மார்க்ஸ்-எங்கல்ஸ் எழுத்துக்கள் பலவும் முதலாளித்துவ சமூகத்தின் விமர்சனமாகவே அமைந்தன. முதலாளித்துவத்தை கடந்த சமூகம் அன்று மிகப் புதியதோர் களம். அறிவியல் ஆய்வு முறையை தன் ஆயுதமாக கொண்ட லெனின், தளராது அரசை வழி நடத்தினார்.
பிற்போக்கு சக்திகள் மீண்டும் ரஷ்யாவை முதலாளித்துவப் பிடியில் சிக்க வைப்பதை தடுக்க, லெனின் பல முயற்சிகள் மேற்கொண்டார்.விமர்சனங்களுக்கு மத்தியிலும் பிரஸ்ட்-லிடோவ்ஸ்க் உடன்படிக்கையை ஜெர்மனியுடன் கையொப்பமிட்டு உலகப் போரிலிருந்து விலகி ரஷ்யாவில் பாட்டாளி வர்க்க அரசை காப்பாற்றியது, சோசலிசம் நோக்கிய பயணத்தில் தேசிய பொருளாதாரத்தை ஒருங்கிணைக்கும் கடமைகளை தெள்ளத் தெளிவாக விவரித்தது, “வேளாண் பிரச்சினைகள் குறித்து” என்ற அறிக்கையின் மூலம் பாட்டாளி வர்க்க சர்வாதிகாரத்திற்கு ஊரக பகுதியில் எந்த வர்க்கங்கள் ஆதரவாகவும் எந்த வர்க்கங்கள் எதிராகவும் இருக்கும் என்பதை புரிந்து அவர்களை கையாளும் உத்தி வகுத்தது, உள் நாட்டு போரின் விளைவாக ரஷ்ய பொருளாதாரமும் மக்களின் புரட்சிகர உணர்வுகளும் நலிவடைந்த பொழுது உற்பத்தி சக்திகளை வளர்க்க பாட்டாளி வர்க்க அரசின் கட்டுப்பாட்டின் கீழ் இயங்கும் சிறு-குறு முதலாளித்துவ பொருளாதார திட்டமான “புதிய பொருளாதார கொள்கை” என்பதை வடிவமைத்து புரட்சியை காத்தது, என அவரின் ஒவ்வொரு நடவடிக்கையிலும், மாறும் சூழலையும், வர்க்கப் போராட்டத்தின் நிலையையும் உணர்ந்து, மாற்றத்திற்கான உத்தியை வடிவமைத்தார்.இதில் துல்லியமான “இயங்கியல்” பார்வையை நம்மால் புரிந்து கொள்ள முடியும்.

இறுதியாக

லெனினின் வாழ்வை காலவாரியாக அடுக்கி வைத்துப் பார்த்தால், சுரண்டப்படும் மக்களின் விடுதலைக்காக அன்றாடம் களத்தில் பாடுபடும் ஒருவர், கள அனுபவங்கள் மூலமும், படிப்பினைகள் மூலமும் எவ்வாறு படிப்படியாக ஒரு தேர்ந்த, ஆழ்ந்த சிந்தனையாளராக மாறுகிறார் என்று, “இயங்கியல்” மாற்றத்திற்கான மனித எடுத்துக்காட்டாக அவர் விளங்குவார். லெனினின் அரசியல் வாழ்விற்கும், இயங்கியல் முறைக்கும் உள்ள ஒற்றுமையை புரிந்து கொள்வது அவசியம்.

லெனினிய இயங்கியல் நமக்கு தெளிவாக உணர்த்துவது இவைதான்

1. புரட்சிகர கோட்பாடு இல்லாமல் புரட்சிகர கட்சி இயங்க முடியாது. ஆனால், புரட்சிகர கோட்பாடு என்பது வறட்டு சூத்திரம் அல்ல. நிகழ்வுகளின் நிதர்சன நிலையே கோட்பாட்டின் உண்மைத் தன்மையை நிறுவுகிறது. ஒரு பொருள்/நிகழ்வு/சமூகத்தின் வரலாற்று நிலை மற்றும் சூழலை உணர்ந்து மாற்றத்திற்கான உத்திகளை வகுக்க வேண்டும்
2. வளர்ச்சி மற்றும் மாற்றத்திற்கான மூலக் கருவை மையமாக வைத்தே நம் உத்திகள் இருக்க வேண்டும். முதலாளித்துவ சமூகத்தில், உழைக்கும் பாட்டாளி வர்க்க நலன் என்பதே அந்த மூலக் கரு
3. அறிவியல்பூர்வமான சோசலிசம் என்பது இக்கால முரண்பாடான போக்குகளை புரிந்து, அதிலிருந்து எழும் வருங்காலத்தை நோக்கிய புரிதல். இந்த அறிவியல்பூர்வமான புரிதல் மீது நம்பிக்கை வைக்க வேண்டும். எதிரி வர்க்கம் சக்திவாய்ந்து இருக்கும் வேளையில், பாட்டாளி வர்க்க கட்சி தத்துவார்த்த ரீதியாகவும், களப் பணியிலும் தன்னை மேம்படுத்திக் கொண்டு, வரவிருக்கும் புரட்சிகர சூழலில் உழைக்கும் வர்க்கங்களை புரட்சி நோக்கி வழி நடத்த தன்னை தயார்படுத்திக் கொள்ள வேண்டும்

இன்று நம்மிடையே சக்திவாய்ந்த கிழக்கு ஐரோப்பிய நாடுகள் போன்ற ஒரு சோசலிச அரண் இல்லை. ஆயினும், இன்றைய சூழலுக்கு ஏற்ப, மக்கள் சீனம், கியூபா, வியட்நாம், லாவோஸ், வட கொரியா ஆகிய நாடுகள் தாங்கள் சந்திக்கும் சவால்களுக்கு இயங்கியல் பார்வையில் அறிவுப்பூர்வமான உத்திகளை வகுத்து வருகின்றனர். உதாரணமாக, அண்மையில் கியூபாவின் புதிய அரசியல் சாசனத்தில், இக்கால சூழலுக்கேற்ப உற்பத்தி சக்திகளை வளர்க்க சிறு-குறு தனிச்சொத்து முறையை சட்டப்பூர்வமாக முதன்முதலில் அங்கீகரித்தது கியூபா.

சீனாவை எடுத்துக்கொண்டால், 1978ல் நிகழ்ந்த சீர்திருத்தங்களை பலரும் லெனினின் “புதிய பொருளாதார கொள்கை”-யுடன் ஒப்பிடுவார். ஆனால், புதிய பொருளாதார கொள்கையில் சிறு-குறு முதலாளித்துவ நிறுவனங்கள் அரசின் கட்டுப்பாட்டில் இயங்கின. இன்று சீனாவில் மாபெரும் தனியார் நிறுவனங்களும் இயங்குகின்றன. இந்நியலையை சமாளிக்க சீனா தொடர்ந்து உத்திகள் வகுக்கின்றது. எடுத்துக்காட்டாக, ஹுவாவே என்ற உலகளாவிய மாபெரும் தனியார் நிறுவனத்தின் 90ரூ உரிமம் அதன் தொழிலாளர் சங்கத்தின் கையில் உள்ளது. அவ்வாறு அல்லாத நிறுவனங்கள் பலவற்றிலும், அதன் நிர்வாகத்தை கட்டுப்படுத்த, அதன் நிர்வாகக்குழுவில் கம்யூனிஸ்ட் கட்சியின் பிரதிநிதிகள் கட்டாயம் இடம் பெறுகின்றனர். ஆனால் கார்ப்பரேட் சூழல் இந்த கட்சி பிரதிநிதிகளை நச்சுப்படுத்திவிட்டால்? அதற்காக கட்சியினுள் ஊழலை ஒழிக்க நடவடிக்கைகள் எடுத்து, கட்சி மற்றும் மக்கள் இடையேயான ஜனநாயக இணைப்பை ஆழப்படுத்த நடவடிக்கைகள் மேற்கொள்கின்றனர்.

இவ்வாறாக இன்றைய சூழலில் சோசலிசத்தை நோக்கி பயணிக்கும் நாடுகள், இயங்கியல் பார்வையில் தங்கள் நிலைக்கேற்ப உத்திகள் வகுத்து வருகின்றனர். இன்று மக்கள் ஜனநாயகப் புரட்சிக்காக பாடுபடும் நாடான இந்தியாவில், லெனினின் இயங்கியல் பார்வை நமக்கு அநேக பாடங்களை கற்பிக்கின்றது. ஆனால் லெனின் காணாத சூழலிலும் நாம் சரியான உத்திகளை வகுத்து, மக்கள் ஜனநாயகப் புரட்சி நிகழ்ந்த பின்னர் மக்களையும் அரசையும் வழி நடத்தக் கூடிய சரியான முடிவுகளை எடுக்க, நாம் தத்துவார்த ரீதியாகவும், இயங்கியல் பொருள்முதல்வாத பார்வையிலும் தேர்ந்த பயிற்சி பெறுவது அவசியமாக உள்ளது.

அரசியல் என்பது மாறாத “மார்க்சிய கட்டளைகளில்” அடங்கி உள்ளது என யோசித்தால், நம் அன்றாட அரசியல் வாழ்வு நமக்கு வெறுப்பையும் விரக்தியையுமே உண்டாக்கும். இயங்கியல் முறைப்படி, நிதர்சனமான சூழலிலிருந்து எந்நாளும் கற்றுக்கொண்டு, அதன் மூலம் நம் தத்துவார்த்த ஞானத்தையும் மேம்படுத்திக்கொண்டு, நம் கட்சிப் பணிகளை முன்னெடுப்பதே முக்கியமானது.

Reading List

1. “Summary of Dialectics” by VI Lenin ” Lenin’s Collected Works” (1914)
2. “On the Question of Dialectics” by VI Lenin, “Bolshevik” (1925)
3. “Lenin on Dialectics” by Cliff Slaughter, “Introduction to The Philosophical Notebooks of Lenin” (1962)
4. “Lenin and the Practice of Dialectical Thinking” by Robert Mayer, “Science & Society” (1999)
5. “Reflections on Lenin’s Dialectics” by Pyotr Kondrashov, “Monthly Review” (2023)

ஸ்டீஃபன் கோவன்ஸ்

சிறப்புமிகு சோவியத் ஒன்றியம்

முதலாளித்துவத்துடன் ஒப்பிடுகையில், சோவியத் ஒன்றியத்தின் பொதுவுடைமை அடிப்படையிலான திட்டமிட்ட பொருளாதாரம், குறிப்பிடத்தக்க வகையில் சிறப்பாகச் செயல்பட்டது.

பொதுவுடைமை அடிப்படையிலான திட்டமிட்ட பொருளாதாரம் எதையெல்லாம் உருவாக்கமுடியும் என்பதற்கு, சோவியத் ஒன்றியம் ஒரு நிலையான உதாரணமாகும். முழு நேர வேலைவாய்ப்பு, உத்தரவாதப்படுத்தப்பட்ட ஓய்வூதியம், ஊதியத்துடன் கூடிய மகப்பேறு விடுப்பு, வேலை நேர உச்சவரம்பு, இலவச மருத்துவம் மற்றும் கல்வி (உயர்கல்வி உட்பட), மானியத்துடன் கூடிய விடுமுறைகள், கட்டுப்படியாகும் விலையில் வீடுகள், குறைவான குழந்தை பராமரிப்புச் செலவுகள், குறைந்த செலவில் பொதுப் போக்குவரத்து மற்றும் ஏறத்தாழ சமமான வருமானம். நம்மில் பெரும்பாலானோர் இந்த வசதிகளை விரும்புகிறோம். ஆயினும், இவற்றை நிரந்தரமாக அடைய முடியுமா? சோவியத் ஒன்றியம் இந்த வசதிகளை உருவாக்கியது.

சோவியத் ஒன்றியத்தில் பொதுவுடைமை அடிப்படையிலான திட்டமிட்ட பொருளாதாரம் நடைமுறையிலிருந்தபோது, 1928 முதல் 1989 வரை, போர்க்காலம் தவிர பிற சமயங்களில், நம்பிக்கையளிக்கும் விதத்தில் பொருளாதாரம் ஆண்டுதோறும் வளர்ச்சி அடைந்தது. தெளிவாகக் கூறுவதென்றால், முதலாளித்துவப் பொருளாதாரங்கள் ஒவ்வொரு சில ஆண்டுகளுக்கு ஒருமுறை பின்னடைவை தவறாது சந்தித்து, பெரிய மந்தநிலையில் மூழ்கியிருந்த போதும், சோவியத் பொருளாதாரம் இடையறாது வளர்ந்து, அனைவருக்கும் எப்பொழுதும் வேலைவாய்ப்புகளை வழங்கியது. சோவியத் ஒன்றியத்தின், பொதுவுடைமை அடிப்படையிலான திட்டமிட்ட பொருளாதாரமானது, செயல்பட முடியாதது என்ற முதலாளித்துவ பிரச்சாரத்தை பொய்ப்பித்து, குறிப்பிடத்தக்க வெற்றியை ஈட்டியது. மாறாக, பெருவாரியான மக்களுக்கு வேலையின்மை மற்றும் உச்சக்கட்ட வறுமையை அளித்த, பொருளாதார மந்தம் மற்றும் பின்னடைவுகளை வழக்கமாகக் கொண்டிருந்த, முதலாளித்துவ பொருளாதாரம்தான் செயல்பட முடியாததாக உள்ளது. இன்று, எல்லாவற்றிற்கும் மேலாக, முதலாளித்துவம் சுருங்கி, சுணக்கமடைந்து, எண்ணற்ற மக்களை செயலற்ற நிலைக்குக் கட்டாயமாகத் தள்ளியுள்ளது என்பது தெளிவு.

சோவியத் வீழ்ச்சியில் ஏகாதிபத்தியத்தின் பங்கு

உண்மையில் சோவியத் ஒன்றியத்தின் அழிவுக்கு வழிவகுத்தவை எவையெனில், சோவியத்தின் பொருளாதாரத்தை அழிப்பதற்கு திட்டமிட்டவகையில் தொடர்ந்த மேற்குலகின் முயற்சிகள்; ரீகன் நிர்வாகத்தின் கூர்மைப்படுத்தப்பட்ட பனிப்போர்; இந்த இக்கட்டான சூழலில் இருந்து வெளிவர ஒரு வழி கண்டுபிடிக்கத் தெரியாத சோவியத் தலைமையின் இயலாமை ஆகியவையே ஆகும்.

1980களில் பனிப்போரின் பாதிப்புகள் சோவியத் ஒன்றியத்தில் தெரிய ஆரம்பித்தன. தனது தத்துவார்த்த எதிரியான அமெரிக்க ஐக்கிய நாடுகளுக்கு எதிராக, சோவியத் மேற்கொண்ட இராணுவப் போட்டி பலவகையிலும் அதன் பொருளாதார வளர்ச்சியைப் பாதித்தது. பொருளாதாரம் வளர்ந்து கொண்டிருந்த போதிலும், கடந்த காலத்தைவிட மெதுவான வேகத்திலேயே வளர்ச்சி இருந்தது.

முதலாவதாக, ஆராய்ச்சி மற்றும் வளர்ச்சிக்கான அதன் சிறந்த வளங்கள் இராணுவத்தால் ஏகபோகமாக்கிக் கொள்ளப்பட்டன. குடிமக்களின் பொருளாதார முன்னேற்றத்திற்கான சிறந்த விஞ்ஞானிகள், பொறியியலாளர்கள் மற்றும் இயந்திரக் கருவிகளின் பயன்பாடு, இராணுவத்திற்கு மட்டுமானதாக ஆக்கப்பட்டது.

இரண்டாவதாக, சோவியத்தின் பொருளாதாரத்தை முடக்குவதற்காக ரீகன் நிர்வாகத்தால் வெளிப்படையாகவே ஆயுதப் போட்டி புதுப்பிக்கப்பட்டது. இதற்கு ஈடுகொடுக்க, சோவியத்தின் இராணுவச் செலவினங்கள் உயர்த்தப்பட்டன. அமெரிக்க ஆக்கிரமிப்பை தடுப்பதற்காக, சோவியத் ஒன்றியம் தனது தாங்கும் சக்தியை மீறி, அதன் மொத்த உள்நாட்டு உற்பத்தியில் மிகப்பெரிய சதவிகிதத்தை, இராணுவத்திற்காக செலவழித்தது.  அதே நேரத்தில், அமெரிக்கர்களும் இராணுவத்திற்காக ஒரு பெரும் தொகையை செலவழித்தபோதிலும், அமெரிக்காவின் மிகப்பெரிய பொருளாதாரத்தின் மொத்த தேசிய வருமானத்தில் அது சமாளிக்கக்கூடிய அளவுக்கே இருந்தது.

மூன்றாவதாக, முக்கியமான மூலப் பொருட்களுக்காக, சோவியத் ஒன்றியம் வெளிநாட்டு இறக்குமதியை நம்பியிருந்தது. தன் நாட்டை மண்டியிடச் செய்வதற்காக மற்ற நாடுகள் விநியோகத்தைத் தடை செய்யும் அபாயங்களிலிருந்து தன்னைப் பாதுகாத்துக் கொள்ள, சோவியத் ஒன்றியம் தனது பரந்துபட்ட சொந்த எல்லைக்குள்ளிருந்து மூலப்பொருட்களை அகழ்ந்து எடுக்க முடிவு செய்தது. இது, நாட்டைத் தன்னிறைவு அடையச்செய்த அதே வேளையில், உள்நாட்டு ஆதாரங்களை மட்டுமே நம்பியிருக்கச் செய்தது. எளிதில் கிடைத்துவந்த வளங்கள் தீர்ந்துவிட்டதால், கடினமான வழிகளில், புதியதாக மூலப் பொருட்களைத் தேடவேண்டிய தேவை ஏற்பட்டது. இது உற்பத்தி செலவை அதிகரித்தது.

நான்காவதாக, நாட்டின் பாதுகாப்பிற்காக சோவியத்துகள், கிழக்கு ஐரோப்பாவுடனும் மூன்றாம் உலக நாடுகளுடனும் நட்பை நாடினர். ஆனால் நட்பு பாராட்டிய நாடுகளைவிட சோவியத் ஒன்றியம் பொருளாதார பலத்துடன் இருந்தது. எனவே, அது தன்னுடன் இணைந்த சோஷலிச நாடுகளையும், மேற்கத்திய சக்திகளின் ஆக்கிரமிப்பிலிருந்து தங்களை விடுவித்துக்கொள்ளப் போராடிய பிற நாடுகளின் விடுதலை இயக்கங்களையும் பாதுகாக்க, அந்த நாடுகளுக்கு அச்சாணியாகவும், அவற்றிற்குப் பொருளாதார நலன்களை வழங்கக் கூடியதாகவும் மாறியது. எனவே, அதன் கூட்டாளிகளின் எண்ணிக்கை அதிகரித்தது. ஆனால், வாஷிங்டன், கம்யூனிச எதிர்ப்புக் கிளர்ச்சிகளுக்கு ஆதரவாக சூழ்ச்சி செய்து, ஆயுதம் மற்றும் நிதி உதவி செய்தது. இதனால் மாஸ்கோ தன் கூட்டாளிகளுக்காகச் செய்யும் செலவுகள் அதிகரித்தன. இதன் காரணமாக, சோவியத் ஒன்றியத்தின் பாதுகாப்பு செலவுகள் தொடர்ந்து அதிகரித்து, அதன் பொருளாதார வளர்ச்சியை தீவிரமாக பாதித்தன. 

நாட்டின் கடைசித் தலைவரான மைக்கேல் கோர்பச்சேவ் நட்பு நாடுகளிடமிருந்து இராணுவ தளங்களைத் திரும்பப்பெற்று, பனிப்போரை முடிவுக்குக் கொண்டுவந்து, அமெரிக்காவுடன் ஒத்துழைக்க உறுதியளித்தார். பொருளாதாரத்தைப் பொறுத்தவரை, மேற்கத்திய பாணி சமூக ஜனநாயகத்திற்கு சோவியத் ஒன்றியத்தை மாற்ற முனைந்தார். ஆனால், அவரது பொருளாதார மற்றும் அயலுறவு சரணாகதிக் கொள்கைகள், பொருளாதார தேக்கத்திலிருந்து நாட்டை மீட்பதற்கு பதிலாக பேரழிவிற்கே வழிவகுத்தன. சோவியத் ஒன்றியத்தின் பாதுகாப்புக் கரங்கள் விலக்கப்பட்ட நிலையில், அமெரிக்கா, ஈராக்கில் தொடங்கி யூகோஸ்லாவியா, ஆப்கானிஸ்தான், மீண்டும் ஈராக், பின் லிபியா என சிறியதும் பெரியதுமாக உலகம் முழுவதும் தொடர்ச்சியான ஆக்கிரமிப்புகளில் இறங்கியது. கோர்பச்சேவ் பொருளாதாரத் திட்டமிடலைக் கைவிட்டு, சந்தைப் பொருளாதாரத்தை செயல்படுத்துவதற்கான வழியை அகலத் திறந்துவிட்டதானது, நாட்டை நெருக்கடிக்குள் தள்ளியது. ஐந்து ஆண்டுகளுக்குள் ரஷ்யாவில், வேலையின்மை, வீடில்லாமை, சுரண்டல், பொருளாதார பாதுகாப்பின்மை ஆகியவை வன்மத்துடன் மீண்டும் குடியேறின.

1991 ஆம் ஆண்டு கிறிஸ்துமஸ் தினத்தன்று, சோவியத் ஒன்றியம் என்பது அதிகாரப்பூர்வமாக இல்லாது ஒழிந்த நிலையில், கோர்பச்சேவ், “நாம் ஒரு புதிய உலகில் வாழ்கிறோம். பனிப்போர் முடிவுக்கு வந்துவிட்டது. நமது பொருளாதாரம் மற்றும் சமூக விழுமியங்களைச் சிதைத்த இராணுவமயமாக்கல் மற்றும் வெறித்தனமான ஆயுதப் போட்டி முடிவுக்குக் கொண்டுவரப்பட்டுள்ளது. உலகப்போரின் அச்சுறுத்தல் நீக்கப்பட்டது” என்று கூறினார். (ராபர்ட்ஸ், 1999). இதனால் மேற்குலகில் கோர்பச்சேவின் புகழ் பரவியது. ஆனால் ரஷ்யர்கள் சோர்வுற்றிருந்தனர். முதலாளித்துவத்திற்கு மாற்றாக, உலகில் முதன்முதலில் உருவான முயற்சி ஏன் முடிவுக்குக் கொண்டுவரப்பட்டது என்பதற்கான உண்மையான காரணங்கள் கோர்பச்சேவின் வார்த்தைகளுக்குள் அடங்கியிருந்தன. சோவியத் பொருளாதார அமைப்பு செயல்படமுடியாது என நிரூபிக்கப்பட்டதால் அல்ல. உண்மையில் அது முதலாளித்துவத்தை விட சிறப்பாகச் செயல்பட்டது. இரண்டாம் உலகப்போரின் முடிவில் தொடங்கி, ரீகன் ஆட்சிக்காலத்தில் வீரியத்துடன் வளர்ந்த ஆயுதப் போட்டியால், சோவியத் ஒன்றியத்தின் பொருளாதாரத்தை வீழ்த்த முயன்ற பகையாளியான அமெரிக்காவிற்கு, சோவியத்தின் தலைமை அடிபணிந்ததே அதன் அழிவுக்கான உண்மையான காரணம். நாட்டின் 99 சதவீதம் பேருக்கு செழிப்பை அளித்த சோவியத் பொருளாதாரம் போற்றி வளர்க்கப்பட்டிருந்தால், மேல்மட்டத்தில் உள்ள ஒரு சதவீதம் பேருக்கு மட்டுமே பயன்தரும் தனியார்மய சந்தைப் பொருளாதாரங்களை அது மதிப்பிழக்கச் செய்திருக்கும். சுதந்திரச் சந்தைப் பொருளாதாரத்தில், மேல் மட்டத்தில் இருக்கும் ஒரு சதவீதத்தினரின் தனி உரிமையாக சொத்துக் குவிப்பு, சமூகப் பாதுகாப்பு, சொகுசு வாழ்க்கை அமைய, பெருவாரியான மக்களின் வேலையின்மை, வறுமை, பசி, கீழ்மை மற்றும் பொருளாதார பாதுகாப்பின்மை ஆகியவை இன்றியமையாதவையாக உள்ளன.

தோழர் ஸ்டாலின் ஒலித்த எச்சரிக்கை

பொதுவுடைமை அடிப்படையில் திட்டமிட்ட பொருளாதாரம், ஸ்டாலினின் வழிகாட்டுதலின் கீழ் கட்டியெழுப்பப்பட்டது. அவர் ஒருமுறை தீர்க்க தரிசனத்தோடு, “சோவியத் குடியரசைத் தகர்ப்பதில் முதலாளித்துவம் வெற்றி பெற்றால், அனைத்து முதலாளித்துவ மற்றும் காலனி நாடுகளிலும் ஓர் இருண்ட சகாப்தம் அரங்கேறும். ஒடுக்கப்பட்ட மக்களின், தொழிலாளி வர்க்கத்தின் குரல்வளை நெறிக்கப்படும். கம்யூனிசத்தால் அடைந்த முன்னேற்றங்களை இழக்க நேரிடும்”, என எச்சரித்தார். (ஸ்டாலின், 1954). “நம் நாடு தாக்குதலை எதிர்கொள்ளத் தயாராவதற்கு 10 ஆண்டுகள் மட்டுமே உள்ளன”‘ என நாஜிப் படையெடுப்பு ‘ஆபரேஷன் பார்பரோசா’விற்குப் பத்து ஆண்டுகளுக்கு முன்பு ஸ்டாலின் துல்லியமாகக் கூறியதுபோலவே, முதலாளித்துவத்தினால் வீழ்த்தப்படுவதன் பின்விளைவுகளையும் துல்லியமாகக் கணித்தார்.

உண்மையாகவே நாம் தற்போது இருண்ட சகாப்தத்தில் உள்ளோம். இராணுவ வலிமையைப் பயன்படுத்தி, வாஷிங்டனுக்கு தன்னுடைய பிற்போக்குத்தனமான நிகழ்ச்சி நிரலைத் தொடர பரப்பளவு அதிகரித்துள்ளது. கியூபாவும் வடகொரியாவும் பொதுவுடைமையை மையப்படுத்தி திட்டமிடுகின்றன. ஆனால் அமெரிக்காவும் அதன் நட்பு நாடுகளும் பொருளாதாரத் தடைகள், தந்திரமாகத் தனிமைப்படுத்தல் மற்றும் இராணுவ ரீதியான துன்புறுத்தல்கள் (சோவியத் பொருளாதாரத்திற்கு செய்ததுபோலவே) ஆகியவற்றைப் பயன்படுத்தி அப்பொருளாதாரங்களை நாசம் செய்துவருகின்றன. இதன் மோசமான விளைவுகளை, பொதுவுடைமை அடிப்படையிலான திட்டமிடலின் குறைபாடுகள் என போலியாகக் குற்றம் சுமத்திவிடலாம். உண்மையில் அவை முறையாகத் திட்டமிடப்பட்டு, இரகசியமாக நடத்தப்படும் போரின் விளைவுகளாகும். சோவியத் பொருளாதார அமைப்பு தோல்வியுற்றது என்று திட்டமிட்டு பரப்பப்பட்டதானது, கம்யூனிஸ்ட் ஆதரவாளர்கள், எதிர்ப்பாளர்கள் உட்பட பலரையும், பொதுவுடைமை அடிப்படையிலான திட்டமிடல் அமைப்பு உள்ளார்ந்த குறைபாடுடையது என்ற முடிவுக்கு இட்டுச்சென்றது. கம்யூனிஸ்டுகள், சமூக ஜனநாயகக் கட்சிகளுக்குத் தாவினர்; அல்லது தீவிர அரசியலை முற்றிலுமாகக் கைவிட்டனர். சமூக ஜனநாயகக் கட்சிகளோ வலதுசாரிகளாக மாறி, சீர்திருத்தங்களைத் தவிர்த்து, புதிய தாராளமயத்தைத் தழுவின. எனவே, மேற்கத்திய அரசுகளுக்கு, பொதுவுடைமைக்கான கோரிக்கைகளை மழுங்கடிக்கவேண்டிய அவசியம் இல்லாது போயிற்று. அனைவருக்கும் வேலைவாய்ப்பு என்ற இலக்கை முழுவதுமாகக் கைவிட்டு, இனி பொது சேவைகள் மக்களுக்குக் கட்டுப்படியாகும் விலையில் கிடைக்காது என்று அறிவித்தன (கோட்ஸ், 2001). அதே நேரத்தில் முன்னாள் சோவியத் ஒன்றியம் மற்றும் கிழக்கு ஐரோப்பிய கம்யூனிஸ்ட் நாடுகளில் கொண்டுவரப்பட்ட தனியார்மயமானது கூலித் தொழிலாளர்களின் எண்ணிக்கையை அதிகரித்தது. அது, முன்னரே கணித்தபடி, ஊதிய மட்டத்தில் உலகளாவிய தாக்கத்தை ஏற்படுத்தியது. சோவியத் ஒன்றியம் தோல்வியைத் தழுவிய நாள், மூலதனத்திற்கு ஒரு நல்ல விடியல் நாளாகும். ஆனால் மற்றவருக்கோ, ஸ்டாலின் எச்சரித்தபடி, அது குரல்வளையை நெறித்த நாளாகும்.

நெருக்கடியில் சிக்கித் தவிக்கும் முதலாளித்துவம்

உலகின் மிகப்பெரிய முதலாளித்துவப் பொருளாதாரங்கள் 2008லிருந்து நெருக்கடியில் சிக்கித் தவிக்கின்றன. சில, சிக்கன நடவடிக்கை எனும் மரணச் சுழலில் அகப்பட்டுள்ளன. இன்னும் சில, மெல்ல மெல்ல வளர்ந்துவரும் மந்த நிலையின் பிடியில் சிக்குண்டுள்ளன. சிக்கனம் என்ற பெயரில் பொது சேவைகளை அகற்றுவது என்பது, பரிந்துரைக்கப்பட்ட போலியான தீர்வு. உண்மையான தீர்வு கண்ணுக்கெட்டிய தூரம்வரை தெரியவில்லை. அதிகாரப்பூர்வ அறிக்கைகளின்படி, ஐரோப்பாவின் சில பகுதிகளில் வேலைவாய்ப்பின்மை இரட்டை இலக்கத்தைத் தொட்டுள்ளது. இளைஞர்களின் வேலையின்மை இன்னும் அதிகமாக உள்ளது. ஒரு கோடியே 10 லட்சம் மக்கள் வசிக்கும் கிரீஸில் 37 இலட்சம் பேர் மட்டுமே வேலை செய்கிறார்கள் (வாக்கர் மற்றும் ககௌனகி 2012).

மேலும், அமெரிக்காவும் அதன் கூட்டாளிகளும் சோவியத் ஒன்றியத்தை சிதைக்க, திட்டமிட்டு செயல்பட்டதுபோல், இந்த நெருக்கடியும் ஏதோ வெளிப்புற சக்திகளால் திட்டமிடப்பட்டு முதலாளித்துவத்திற்கு அழிவைக் கொண்டு வருவதாகக் கூற முகாந்திரம் இல்லை. அப்படி யாரும் திட்டமிட்டு அதை மூச்சுத்திணற வைக்காத போதிலும்கூட, முதலாளித்துவம் செயல்படவில்லை என்பதை சிலர் சுட்டிக்காட்டுகின்றனர். ஆனால் இதற்கு நேர்மாறாக, தொடங்கப்பட்டதிலிருந்தே குறிவைக்கப்பட்டு பழிக்கு இலக்கான சோவியத் ஒன்றியத்தின் திட்டமிட்ட பொருளாதாரம், இரண்டாம் உலகப்போர் ஆண்டுகளைத் தவிர பிற சமயங்களில், ஒருபோதும் மந்தநிலையில் தடுமாறவில்லை; முழுமையான வேலைவாய்ப்பு வழங்கத் தவறவில்லை. ஆனாலும், சோவியத் ஒன்றியத்தின் முன்னாள் ஆதரவாளர்கள் உட்பட பலரும், இது செயல்பட முடியாது என்றே கருதுகின்றனர். இது, முற்றிலும் தவறாகப் புரிந்துகொள்ளப்பட்ட கருத்து.

பொதுவுடைமை அடிப்படையில் திட்டமிட்ட பொருளாதாரத்தில் உள்ளார்ந்த பலவீனம் இருந்ததாலேயே அது தோல்வியடைந்தது என்பதாக சோவியத் ஒன்றியத்தின் அனுபவம் நமக்குக் காட்டவில்லை. மாறாக, நீடித்த பொருளாதார வளர்ச்சி, அனைவருக்கும் வேலைவாய்ப்பு, இலவச மற்றும் கட்டுப்படியாகும் விலையில் அளிக்கப்பட்ட பொதுச் சேவைகளின் விரிவான பட்டியல், ஏறத்தாழ சமத்துவமான வருமானம் என முதலாளித்துவத்தால் செய்ய முடியாததை பொதுவுடைமை செய்யமுடியும் என்பதை நிரூபித்தது. ஒரு வருடம் இரு வருடமல்ல; தொடர்ந்து ஆண்டுக்கு ஆண்டு சோவியத் ஒன்றியத்தின் தலைமை பொதுவுடைமையிலிருந்து பின்வாங்கும்வரை இது நடந்தது. உயர்மட்டத்தில் இருக்கும் தனிவுடைமையைப் பாதுகாக்கும், ஒரு சதவிகிதத்தினர், தங்களுக்கு எதிரான இப்பொருளாதார அமைப்பை நசுக்க, அரசியல், இராணுவ, பொருளாதார மற்றும் கருத்தியல் ரீதியான அனைத்து வழிகளையும் பயன்படுத்துவார்கள் என்பதைக் கண்கூடாகக் காணமுடிந்தது. ஆனாலும், கீழ்மட்டத்தில் உள்ள 99 சத மக்களுக்காக அது நின்றது. (இன்று கியூபா மற்றும் வட கொரியாவிற்கு எதிராக இதே முயற்சி தொடர்கிறது).

சோவியத் ஒன்றியத்தின் தோல்வி ஓர் இருண்ட காலத்திற்குள் நம்மைத் தள்ளியுள்ளது. ஆயினும், அதை இழிவுபடுத்தி அழிக்க நினைப்பவர்களுக்கு எதிராகப் போராட, பொதுவுடைமை சிறப்பாக செயல்பட்டதை வெளிப்படுத்தும், 1928 முதல் 1989 வரையிலான சோவியத்தின் அனுபவம், நமக்கு உள்ளது.

பொதுவுடமைப் பொருளாதார சாதனைகள்

வேலையில்லாத் திண்டாட்டம், பணவீக்கம், பொருளாதார மந்தம், ஒருபுறம் செல்வக்குவிப்பு, மறுபுறம் வறுமை மற்றும் சுரண்டல் ஆகிய முதலாளித்துவத்தின் தீமைகளுக்கு முற்றுப்புள்ளி வைத்ததிலும், பரந்த இலவசப் பொது சேவைகளை வழங்கியதிலும் சோவியத் பொருளாதார அமைப்பு முறையின் நன்மைகள் அறியப்பட்டன. வேலையின்மை ஒழிப்பு, சோவியத் பொருளாதார அமைப்பின் மிக முக்கியமான சாதனைகளில் ஒன்று. சோவியத் ஒன்றியம் அனைவருக்கும் வேலை வழங்கியது மட்டுமல்லாது, வேலை ஒரு சமூகக் கடமையாகக் கருதப்பட்டு, அரசியலமைப்பு சட்டத்தில் பொறிக்கப்பட்டது. 1936-ஆம் ஆண்டு அரசியலமைப்புச் சட்டம், சோவியத் ஒன்றியத்தின் குடிமக்களுக்கு வேலை செய்யும் உரிமையை அடிப்படை உரிமையாக்கியது. அதாவது, அவர்களது வேலையின் அளவு மற்றும் தரத்திற்கு ஏற்ப பணம் பெறுவதற்கான உத்தரவாதம் அளிக்கப்பட்டது. மறுபுறம், வேலை செய்யாமல் வேறு வழிகளில் வாழ்க்கை நடத்துவது தடை செய்யப்பட்டது. வட்டி, கருப்புச் சந்தை, ஊக வணிக இலாபம் ஆகியவற்றின் மூலம் வருமானம் பெறுவது சமூக ஒட்டுண்ணித்தனம் என்று கருதப்பட்டு சட்டவிரோதமாக்கப்பட்டது (சைமன்ஸ்கி, 1984). உழைப்பு, பற்றாக்குறையாக இருந்ததால் வேலை தேடுவது எளிதாக இருந்தது. இதன் வெளிப்படையான பலன்களாக,   தொழிலாளர்களின் வேலைப் பாதுகாப்பு மற்றும் நிர்வாகம் பணியாளர்களின் நலனில் அதிக கவனம் செலுத்துவது ஆகியவற்றில் அவர்களது பேரம் பேசும் ஆற்றல் அதிகமானது (கோட்ஸ், 2003).

சோவியத் அரசியலமைப்பு சட்டம், 1977-இன் 41வது பிரிவு ஒரு வாரத்திற்கான வேலை நேரத்தை 41 மணி நேரம் என வரையறுத்தது.  இரவுநேரப் பணியில் உள்ள தொழிலாளர்கள், 7 மணி நேரம் வேலை செய்தால், முழு ஊதியம், அதாவது 8 மணி நேரத்திற்கான ஊதியம் பெற்றனர். சுரங்கம் போன்ற ஆபத்தான வேலைகளில் ஈடுபடுவோர் அல்லது தொடர்ந்து விழிப்புடன் இருக்கவேண்டிய மருத்துவர்கள் ஆகியோர், 6 அல்லது 7 மணி நேரம் வேலை செய்தால், முழு ஊதியம் பெற்றனர். சிறப்பு சூழ்நிலைகள் தவிர, பிற சமயங்களில் கூடுதல் நேரம் வேலை செய்வது தடைசெய்யப்பட்டது (சைமன்ஸ்கி, 1984).

1960இல் இருந்து ஊழியர்களுக்கு, சராசரியாக ஒரு மாதம் விடுமுறை கிடைத்தது (கீரன் மற்றும் கென்னி, 2004; சைமன்ஸ்கி, 1984).  மானியத்துடன் கூடிய ஓய்வு விடுதிகளில், விடுமுறையைக் கழிக்க வசதி ஏற்படுத்தப்பட்டது (கோட்ஸ், 2003).

60 வயதில் ஆண்களுக்கும் 55 வயதில் பெண்களுக்கும் என, அனைத்து சோவியத் மூத்த குடிமக்களுக்கும் ஓய்வூதியம் வழங்கப்பட்டது (லெரூஜ், 2010). அரசியலமைப்புச் சட்டம், 1977, பிரிவு 43இன் படி ஓய்வூதிய உரிமை மற்றும் மாற்றுத்திறனாளிகளுக்கான நலன்கள் உத்திரவாதம் செய்யப்பட்டன. இது, முதலாளித்துவ நாடுகளில் உள்ளதைப்போல், அரசியல்வாதிகளின் தற்காலிக விருப்பங்களின்பாற்பட்டதல்ல; மாறாக திரும்பப் பெறப்பட முடியாதது.

சோவியத்தின் அரசமைப்பு சட்டம் 1936, பிரிவு 122-இன் படி, பெண்களுக்கு, பல சலுகைகளுடன், முழு ஊதியத்துடன் கூடிய மகப்பேறு விடுப்பும் உத்தரவாதப்படுத்தப்பட்டது. மேலும், 1936-ஆம் வருட அரசியலமைப்புச் சட்டம் மகப்பேறு இல்லங்கள், குழந்தைகள் காப்பகங்கள் மற்றும் மழலையர் பள்ளிகள் இணைந்த, பரந்த கட்டமைப்பை ஏற்படுத்த ஏற்பாடு செய்தது. திருத்தப்பட்ட அரசியலமைப்புச் சட்டம், 1977இன் பிரிவு 53, ஒவ்வொரு குழந்தைப் பிறப்பிற்கும் மானியம்; பெரிய குடும்பங்களுக்கு, குழந்தைகளுக்கான பணப்பயன்கள், நிதிச் சலுகைகள் ஆகியவற்றை வழங்குவதன் மூலம் குழந்தைப் பராமரிப்பில் குடும்பங்களுக்கு உதவுவதற்காக ஒரு பரந்த கட்டமைப்பை ஏற்படுத்துவது அரசாங்கத்தின் கடமை என வரையறுத்தது. குழந்தைப் பராமரிப்பிற்கான ஒரு பொதுக் கட்டமைப்பை உருவாக்கிய முதல் நாடு சோவியத் ஒன்றியம்தான் (சைமன்ஸ்கி, 1984).

அதேபோல் அரசியலமைப்புச் சட்டத்தின் சட்டப்பிரிவு 122-இன் படி சோவியத் ஒன்றியத்தில் பெண்களுக்கு பொருளாதாரம், ஆட்சியதிகாரம், பண்பாடு, சமூக மற்றும் அரசியல் வாழ்க்கையின் அனைத்துத் தளங்களிலும்,  கல்வி, வேலைவாய்ப்பு, ஓய்வு, பொழுதுபோக்கு, சமூகக் காப்பீடு உட்பட அனைத்திலும் ஆண்களுக்கு நிகராக சம உரிமை வழங்கப்பட்டது. சோவியத் ஒன்றியத்தின் பல முதன்முதல்களில் ஒன்று, கருக்கலைப்பை சட்டப்பூர்வமாக்கி, அதற்கான மருத்துவ சேவை இலவசம் என அறிவித்ததாகும் (ஷெர்மன் 1969). பெண்களை அரசின் உயர் பதவிகளில் அமர்த்திய முதல் நாடும் இதுதான். மத்திய ஆசியப் பகுதியிலிருந்த சோவியத்தின் பகுதிகளில், இஸ்லாத்தின் பழமைவாத பெண் ஒடுக்குமுறையில் இருந்து அவர்களை விடுவிக்க, தீவிரப் பிரச்சாரம் முன்னெடுக்கப்பட்டது. இது, இப்பகுதிகளில் பெண்களின் வாழ்க்கை நிலையில் ஓர் அடிப்படை மாற்றத்தை உருவாக்கியது (சைமன்ஸ்கி, 1984).

1977 அரசியலமைப்பு சட்டப்பிரிவு-44, வீட்டுவசதி உரிமையை உறுதி செய்தது. ஆயினும், ஆஸ்திரியா மற்றும் மேற்கு ஜெர்மனியை ஒப்பிடும்போது, ஒரு நபருக்கு நகர்ப்புற வீட்டு வசதிக்கான இடம் பாதியளவே இருந்தது. ஏனெனில், ஜார் மன்னர் ஆட்சிக்காலத்தில் போதிய அளவு கட்டிடங்கள் இல்லை. மேலும் இரண்டாம் உலகப் போரின் போது பெருமளவில் வீடுகள் இடிக்கப்பட்டன. இதுபோக, சோவியத் ஒன்றியம் கனரகத் தொழில் வளர்ச்சிக்கே முக்கியத்துவம் அளித்தது. அக்டோபர் புரட்சிக்கு முன்பு, சாதாரண மக்களுக்கு, நகர்ப்புறத்தில், போதுமான வீடுகள் கட்டப்படவில்லை. புரட்சிக்குப் பிறகு புதிய வீடுகள் கட்டப்பட்டன. ஆனாலும் வீட்டு வசதி போதுமானதாக இல்லை. தொழில்துறைக் கட்டுமானத்திற்கு மூலதனம் தேவையாக இருந்ததால், வீடு கட்டுவதற்காக பெரும் பணம் செலவழிக்க இயலவில்லை. இரண்டாம் உலகப் போரின்போது கூடுதலாக, நாஜிப் படையெடுப்பினால், சோவியத் குடியிருப்புகளில் மூன்றில் ஒரு பங்கில் இருந்து பாதிவரை அழிக்கப்பட்டிருந்தது (ஷெர்மன் 1969). நகரவாசிகள், பொதுவாக தாங்கள் பணிபுரியும் நிறுவனத்திற்கு அல்லது உள்ளாட்சி அமைப்புகளுக்குச் சொந்தமான அடுக்குமாடிக் கட்டிடங்களில் வசித்தனர். சட்டப்படியான வாடகை மிக மிகக் குறைவு. மொத்த குடும்ப நுகர்வுச் செலவு நாலு முதல் ஐந்து சதவீதம் இருந்தபோது, வாடகை சுமார் 2 அல்லது 3 சதவீதம் மட்டுமே இருந்தது (சைமன்ஸ்கி, 1984; கீரன் மற்றும் கென்னி, 2004). அமெரிக்காவை ஒப்பிடும்போது, இது கடுமையாக வேறுபட்டது. அங்கு, ஒரு சராசரிக் குடும்பத்தின் வரவு செலவுத் திட்டத்தில், கணிசமான பங்கை வாடகை எடுத்துக்கொண்டது (சைமன்ஸ்கி, 1984). இன்றும் கூட நிலைமை அப்படியே உள்ளது.

உணவு மற்றும் பிற அடிப்படை அத்தியாவசிய தேவைகள் மானிய விலையிலும், ஆடம்பரப் பொருட்கள் அவற்றின் மதிப்பை விட மிக அதிகமான விலைக்கும் விற்கப்பட்டன.

பொதுப் போக்குவரத்து மிகப் பரவலான இடங்களை உள்ளடக்கி, திறமையாகவும் அதே நேரத்தில் மிகக் குறைவான கட்டணத்துடனோ இலவசமாகவோ வழங்கப்பட்டது. 1930-களில் இருந்து 1970-கள் வரை சுரங்கப்பாதைக் கட்டணம் வெறும் எட்டு சென்ட்களாக மாறாமல் இருந்தது (சைமன்ஸ்கி, 1984). முதலாளித்துவ நாடுகளில், இதனோடு ஒப்பிடக் கூடியதாக எப்பொழுதும் எதுவுமே இருந்ததில்லை. காரணம் என்னவெனில், திறமையான, மலிவான, விரிவான பொதுப் போக்குவரத்தானது, ஆட்டோமொபைல் உற்பத்தியாளர்கள், பெட்ரோலிய நிறுவனங்கள் மற்றும் கட்டுமான நிறுவனங்களின் இலாபம் ஈட்டும் வாய்ப்பை கடுமையாகப் பாதிக்கும். எனவே, இந்நிறுவனங்கள் தங்கள் இலாபத்தைப் பாதுகாப்பதற்காக, தங்களுக்குள்ள செல்வாக்கை, செல்வத்தை, தொடர்புகளைப் பயன்படுத்தி, தனியார் போக்குவரத்திற்கு மாற்றாக, சிறந்த, மலிவான, பொதுப் போக்குவரத்து வளர்வதைத் தடுக்கின்றன. தனியார்துறை தொடர்ந்து வேலைவாய்ப்பை வழங்கவேண்டும் என எதிர்பார்க்கும் அரசாங்கங்கள், தனியார் தொழில்துறையை மகிழ்ச்சியாக வைத்திருக்க வேண்டியுள்ளது. இதை மாற்றுவதற்கான ஒரே வழி, மூலதனத்தை பொதுச் சொத்தாக ஆக்குவதே.  அப்பொழுதுதான், மக்களுக்காக எனத் திட்டமிடப்பட்ட இலக்குகளை அடையமுடியும்.

சோவியத் ஒன்றியம் தனது முதலாளித்துவப் போட்டியாளர்களை விட சுகாதாரப் பாதுகாப்பிற்கு அதிக முக்கியத்துவம் அளித்தது.  வேறு எந்த நாட்டிலும், சோவியத் ஒன்றியத்தைவிட அதிக மருத்துவர்களோ, மருத்துவமனைகளோ இல்லை. 1977-இல் சோவியத் ஒன்றியத்தில் 10,000 பேருக்கு 35 மருத்துவர்களும் 212 மருத்துவமனைப் படுக்கைகளும் இருந்தன. இது அமெரிக்காவில், 18 மருத்துவர்கள் மற்றும் 63 படுக்கைகளாக இருந்தது (சைமன்ஸ்கி, 1984). மிக முக்கியமாக, சுகாதாரம் சோவியத் ஒன்றியத்தில் இலவசமாக இருந்தது. ஆனால் அமெரிக்க குடிமக்கள் இதற்காகப் பணம் செலுத்தவேண்டும் என்பது சோவியத்தில் காட்டுமிராண்டித்தனமாகக் கருதப்பட்டது. சோவியத் குடிமக்கள், இந்த விஷயத்தை நம்ப முடியாமல், அமெரிக்க சுற்றுலாப் பயணிகளிடம், மீண்டும் மீண்டும் கேள்வி எழுப்பினர் (ஷெர்மன் 1969).

பல்கலைக்கழகக் கல்வியும் இலவசம். முதுகலை மாணவர்களுக்கு, பாடப்புத்தகங்கள், தங்கும் அறை, உணவு மற்றும் பிற செலவுகளுக்கும் போதுமான அளவு உதவித்தொகைகள் கிடைத்தன (ஷெர்மன் 1969, சைமன்ஸ்கி, 1984).

சோவியத் ஒன்றியத்தில், முதலாளித்துவ நாடுகளை ஒப்பிடும்போது, வருமான ஏற்றத்தாழ்வு மிகவும் குறைவு. அதிகபட்ச வருமானத்திற்கும் சராசரி வருமானத்திற்கும் இடையேயான வித்தியாசம், ஒரு மருத்துவருக்கும் சராசரி தொழிலாளிக்கும் இடையேயான வருமான வேறுபாடு, அமெரிக்காவில் சோவியத் ஒன்றியத்தைவிட 8 முதல் 10 மடங்கு அதிகமாக இருந்தது (சைமன்ஸ்கி, 1984). படித்த உயர் வர்க்கத்தினரின் அதிக வருமானம் என்பது, ஒரு சாதாரண வீடு அல்லது கார் வாங்கக்கூடியதை விட அதிக சிறப்புரிமையை வழங்கவில்லை (கோட்ஸ், 2000). கனடாவுடன் ஒப்பிடுகையில், 2010இல் அதிக ஊதியம் பெறும் நிறுவனங்களின் தலைமை அதிகாரிகளில், முதல் 100 நபர்களின் வருமானம், சராசரி முழுநேர ஊதியத்தை விட 155 மடங்கு அதிகமாக இருந்தது. சராசரி முழுநேர ஊதியம் 43,000 டாலர்களாகும் (மாற்றுக் கொள்கைகளுக்கான கனடிய மையம், 2011). கார்ப்பரேட் உயர்வர்க்கத்தினர் ஒரே வாரத்தில் இதைவிடப் பத்து மடங்கு அதிகமாக, அதாவது 4,30,000 டாலர்கள் வருமானம் ஈட்டினர்.

சோவியத் ஒன்றியத்தில் வருமான வித்தியாசம் குறைவாக இருந்ததற்கான காரணம் என்னவென்றால், அனைத்து சோவியத் குடிமக்களுக்கும் எந்தக் கட்டணமும் இன்றி அல்லது மிகக் குறைந்த கட்டணத்தில் அத்தியாவசியச் சேவைகள் கிடைத்ததாகும். எனவே, வருமான வித்தியாசத்தைவிட வாழ்க்கைக்குத் தேவையான பொருட்கள் கிடைக்காத தன்மையின் அளவு மிகக் குறைவாக இருந்தது (சைமன்ஸ்கி, 1984). பல உலக நாடுகளின் தலைநகரங்களில் உள்ள, ஜனாதிபதிகள், பிரதம மந்திரிகள், மற்றும் மன்னர்களின் ஆடம்பரமான மாளிகைகள் போன்ற வீடுகளில் சோவியத் தலைவர்கள் வசிக்கவில்லை (பேரன்டி, 1997). உதாரணமாக, கோர்பச்சேவ், நான்கு குடும்பங்கள் இருந்த ஓர் அடுக்குமாடிக் கட்டிடத்தில் வசித்துவந்தார். லெனின்கிராட் கட்டுமானத்துறையின் தலைமை அதிகாரி, ஒரு படுக்கையறை கொண்ட குடியிருப்பிலும், மின்ஸ்கில் ஓர் உயர்மட்ட அரசியல் அதிகாரி, மனைவி, மகள், மருமகனுடன் இரு படுக்கையறைகள் கொண்ட குடியிருப்பிலும் வசித்துவந்தனர் (கோட்ஸ் & வேய்ர், 1997). ஆளும் உயர்வர்க்கத்தினரை, சோவியத் ஒன்றியத்தின் விமர்சகர்கள், சுரண்டுபவர்கள் என குற்றம் சாட்டினர். ஆனால், அவர்களது மிதமான வருமானம் மற்றும் பொருட்கள் பயன்பாடு, இந்த மதிப்பீட்டின் மீது கடுமையான சந்தேகத்தை எழுப்புகின்றது. உண்மையில் சோவியத்தின் ஆளும்வர்க்கம் சுரண்டும்  தன்மையது என்று கூறுவது மனிதகுல வரலாற்றில் மிக வினோதமானது.

தமிழில்: சோபனா

அபிநவ் சூர்யா

அறிவியல் மற்றும் அறிவியல்-தொழில்நுட்ப வளர்ச்சி என்பது மானுட வரலாற்றில் எப்போதுமே முக்கிய பங்கு வகித்து வந்திருந்தாலும், தற்காலத்தில் இதன் தாக்கமும் முக்கியத்துவமும் உச்சத்தை எட்டியுள்ளது. யார் அறிவியல் வளர்ச்சியை கட்டுப்படுத்துகின்றனர்; யாரிடத்தில் தொழில்நுட்ப மேம்பாடு நிரம்பி உள்ளது போன்றவை தேசங்கள் இடையேயான உறவுகளையும், சர்வதேச அளவில் சுரண்டல் முறையின் தன்மைகளையும் தீர்மானிக்கின்றது.

இப்படிப்பட்ட அறிவியல் வளர்ச்சி எப்படி நிகழ்கிறது? அதன் போக்கு என்ன? அதன் போக்கை எது தீர்மானிக்கிறது?  தற்காலத்தில் நிலவும் உற்பத்தி முறைக்கும் அறிவியல்-தொழில்நுட்ப வளர்ச்சிக்கும் இடையே என்ன தொடர்பு? உற்பத்தி முறையில் ஏற்படும் நெருக்கடி அறிவியல் வளர்ச்சியை எப்படி பாதிக்கும்? இது போன்ற கேள்விகளுக்கு மார்க்சிய ஆய்வு முறைப்படி விடை கண்டறிந்து, அதன் வாயிலாக புரட்சியின் பாதையில் அறிவியல் ஆற்றும் பணிகளையும், அதை நிர்ணயிக்க ஆற்ற வேண்டிய கடமைகளையும் தெரிந்து கொள்வது அவசியம்.

முதலாளித்துவ அறிஞர்கள், அறிவியல் என்பதை வெறும் லாபத்திற்கான கருவியாக மட்டுமே புரிந்து கொள்கின்றனர். இதனால் லாப நோக்கை மேம்படுத்தும் வகையில் அறிவியலுக்கான கட்டமைப்புகள் இருப்பின் (அதாவது அறிவியல் குறித்த கொள்கைகள், காப்புரிமம் குறித்த சட்டங்கள் போன்றவை) அது அனைத்து தரப்பினருக்கும் சாதகமாக அமையும் என வாதிடுகின்றனர். அதுவும் நவ தாராளமய ஆதரவாளர்கள், கட்டற்ற வர்த்தகம் மற்றும் சந்தை பொருளாதாரத்தின் விளைவாக மூன்றாம் உலக நாடுகளும் தொழில்நுட்பத்தை பெற்று வளர்ச்சி அடையலாம் எனக் கூறுகின்றனர். ஆனால் இது ஏகாதிபத்திய சுரண்டலை நியாயப்படுத்தும் அப்பட்டமான நச்சு சொல்லாடலே ஆகும். அறிவியல் என்பது உற்பத்தியை பெருக்கி லாபத்தை கூட்ட வல்ல “தங்க முட்டையிடும் வாத்து” என்றே பார்ப்பதால், அந்த அறிவியல் தொழில்நுட்பங்களை எந்த ஏழை நாட்டிற்கும் வளர்ந்த நாடுகள் தானாக அளிக்காது என்பது தெளிவாக தெரிகிறது.

அறிவியலை புறந்தள்ளுவதா?

உண்மையில், அறிவியல் என்பது ஆளும் வர்க்கங்களின் கையில் இருக்கும் சுரண்டல் கருவி மட்டுமே அல்ல. மானுட மேம்பாட்டிற்கான மகத்தான கண்டுபிடிப்புகளை அறிவியல் நமக்கு எப்போதும் அளித்து தான் வருகின்றது. அண்மைக்கால பின் நவீனத்துவ சித்தாந்தங்கள், அறிவியலையே முற்றாக புறந்தள்ளவும் சொல்கின்றன. அது மக்கள் மத்தியில் அறிவியல் ஆர்வம் பெருகுவதை தடுக்கின்றது. இதுவும், சுரண்டும் வர்க்கத்திற்கே சாதகமாக அமைந்து விடுகின்றது.

உழைக்கும் மக்கள் அறிவியலை வெறுப்பதனால், அதன் மீதான தங்களின் நியாயமான உரிமையை கோராமல் போய் விடுகின்றனர். இதன் விளைவாக அறிவியல் வளர்ச்சி மீதான கட்டுப்பாடு சுரண்டும் வர்க்கம் கையில் வலுவாக சென்றடைகிறது. இது உழைக்கும் வர்க்கத்தின் சக்தியை மேலும் வலுவிழக்கச் செய்கிறது. அண்மை காலங்களில் இது போன்ற அறிவியல் குறித்த பிற்போக்கான புரிதல் இடதுசாரி இயக்கங்கள் மத்தியிலும் ஊடுருவத் துவங்கி உள்ளன. இந்த பின் நவீனத்துவ போக்குகளின் காரணமாக “இடதுசாரிகள் பிற்போக்காளர்கள்” என முத்திரை குத்த வலதுசாரி சக்திகளுக்கு ஏதுவாக உள்ளது.

ஆனால் அறிவியல்-தொழில்நுட்ப வளர்ச்சி குறித்த தெளிவான புரிதலை மார்க்சிய ஆய்வு மட்டுமே வழங்க முடியும். “லாப நோக்கமே அறிவியலுக்கு சிறந்தது” என்ற வலதுசாரி புரிதலையும், “லாபத்திற்கு மட்டுமே அறிவியல்” என்ற “சர்வதேச சதித் திட்டம்” நிலவுவது போல சித்தரிக்கும் நுட்பமாற்ற புரிதலையும் புறந்தள்ளி, அறிவார்ந்த முறையில் அறிவியல் வளர்ச்சியை அணுகுவது அவசியமாகும்.

இயங்கியல் பொருள்முதல்வாதமும் அறிவியலும்

மார்க்சியம் என்பது இயங்கியல் விதிகளை பொருளியல் தளத்தில் பொருத்தி, இந்த அண்டத்தையும், மானுட சமூகத்தையும் புரிந்து கொள்கிறது. “இயங்கியல்”, அதாவது எதிர்மறைகளின் உறவாடல் மற்றும் மோதல் வழியாக வளர்ச்சி என்ற கோட்பாட்டின் அடிப்படையில், வளர்ச்சியை புரிந்து கொள்ள வேண்டும் என்றால், முதலில் அந்த காலகட்டத்தில் நிலவும் எதிர்மறையான சக்திகளை புரிந்து கொள்வது அவசியம். “பொருள்முதல்வாதம்” என்றால் இந்த எதிர்மறை சக்திகளை எவரின் எண்ண ஓட்டங்களிலும் தேடாமல், “பொருள்” அல்லது பொருளியல் தளத்தில் தேட வேண்டும் என்கிறது. ஆக, மார்க்சிய ஆய்வு என்பது அந்த அந்த வரலாற்று சூழலுக்கும் ஏற்ப, அந்த அந்த கால கட்டத்தில் நிலவும் பொருள்நிலை சக்திகளையும் அதன் முரண்பாடுகளையும் புரிந்து கொள்வதில் அடங்கி உள்ளது. இதே போல தான் அறிவியல் குறித்த மார்க்சிய பார்வையும் அமைய வேண்டும்.

இதனை சுறுக்கமாக சொன்னால், “அறிவியல்” என்பது – மனிதர்கள் மேற்கொள்ளும் சமூக உற்பத்தி முறையின் ஒரு அங்கமாக உள்ள மனித உழைப்பில் ஒரு பகுதியை அறிவு மேம்பாட்டிற்காக ஒதுக்கி வைக்கப் படுவதையே “அறிவியல்” என்கிறோம். மனிதர்களின் மற்ற உழைப்பைப் போலவே இந்த “அறிவியல்” உழைப்பும் முக்கியமான பணியாற்றுகின்றது. இந்த உழைப்பின் மூலமாக இயற்கை மற்றும் இந்த அண்டத்தின் உண்மைகளை வெளிக்கொணர முடியும். இயற்கையோடு மனிதன் உறவாடுவதே “உற்பத்தி”. இதனால் இந்த “அறிவியலில்” செலுத்தப்படும் உழைப்பானது இயற்கையோடு மனிதன் கொண்டிருக்கும் உறவினை மேம்படுத்துகிறது. வழிநடத்துகிறது.

இந்த சுறுக்கமான விளக்கத்தின் மேல் இயங்கியல் பொருள்முதல்வாத ஆய்வை பொருத்தி பார்ப்போம். இப்போது “அறிவியல்” என்பதும் ஒரு வகை மனித உழைப்பு, மற்றும் அதன் வெளிப்பாடு தான். ஆக, மற்ற மனித உழைப்பு போலவே, இந்த உழைப்பும் ஒரு “சமூக” உற்பத்தி முறையின் அங்கமாகத் தான் நிகழ்கிறது. ஆக, எந்த ஒரு காலத்திலும், அறிவியல் ஆய்வு முறையின் நோக்கம் என்ன, அது எப்படி வழி நடத்தப்படுகிறது, முன்னேற்றத்திற்கான அதன் திட்டம் என்ன, அறிவியல் கண்டுபிடிப்புகள் எவ்வாறு பயன்படுத்தப்படுகின்றன, அறிவியல் ஆய்வில் யார் ஈடுபடுகின்றனர் மற்றும் யார் ஒதுக்கப்படுகின்றனர் என்பது போன்ற அனைத்தையும் வெறும் முந்தைய கால அறிவியல் வளர்ச்சியின் நிலை மட்டும் தீர்மானிப்பதில்லை. அந்த அந்த காலத்தில் நிலவும் சமூக அமைப்பும், உற்பத்தி முறையும் தீர்மானிக்கின்றது.

ஆனால் சமூக சூழல் அறிவியல் மீது தாக்கம் ஏற்படுத்துவது போலவே, அறிவியல் கண்டுபிடிப்புகளும் சமூகத்தின் பொருளியல் வாழ்வின் மீது தாக்கத்தை ஏற்படுத்துகிறது. இப்படி சமூகத்தின் மீது ஏற்பட்ட தாக்கம், மீண்டும் அறிவியல் ஆய்வின் வளர்ச்சிப் பாதையின் மேல் சுழற்சியான தாக்கத்தை ஏற்படுத்துகிறது.

ஆக, அறிவியலில் ஈடுபட்டுள்ள “அறிவுசார்” உழைப்பின் மீது, சமூகத்தில் நடக்கும் வர்க்கப் போராட்டங்கள் பிரதிபலிக்கும். சமூக சூழலுக்கு ஏற்ப, இந்த “அறிவுசார்” உழைப்பின் தன்மை, தரம் ஆகிய அனைத்துமே அறிவியல் கண்டுபிடிப்புகள் மீது தாக்கத்தை ஏற்படுத்துகின்றன. எந்த ஒரு காலத்திலும், அறிவியல் வளர்ச்சியின் போக்கு எதேச்சையாகவோ, கையளவு மனிதர்களின் அசாதாரண திறமையால் மட்டுமோ ஏற்படுவது இல்லை.

மனித வாழ்வில் ஏற்படும் இயங்கியல் மாற்றங்களானது அறிவியல் “எப்படி பயன்படுத்தப்படுகிறது” என்பதை மட்டும் தீர்மானிப்பதில்லை. அறிவியல் கண்டுபிடிப்புகளின் தன்மை மற்றும் தரத்தையும் கூட தீர்மானிக்கின்றது.

மார்க்சிய புரிதலில் அறிவியல்

“மனிதனின் இருப்பே சிந்தனையை தீர்மானிக்கின்றது” என்பது மார்க்சிய கூற்று. அறிவியல் என்பதை “அறிவுப்பூர்வமான சிந்தனைகளின் உற்பத்தி” என புரிந்து கொண்டால், மனிதனின் இருப்பும், மனிதனின் அன்றாட பொருளியல் வாழ்விற்கான உழைப்பு மற்றும் உற்பத்தியும் தானே இந்த “அறிவுப்பூர்வமான சிந்தனைகளின்” உற்பத்தியையும் தீர்மானிக்க வேண்டும்? இதன் காரணமாகத் தான், ஆதிகால மனித சமூகத்தில் “அறிவியல்” என்பதற்காக தனியே எந்த உழைப்பையும் ஒதுக்கி வைக்காத போதும், அறிவியல் வளர்ச்சி ஏற்படத் தான் செய்தது. ஏனென்றால் அன்றாட வாழ்வின் பொருளியல் உற்பத்தியில் ஏற்படும் உழைப்பின் பழக்க வழக்கங்கள் தான் அறிவுப்பூர்வமான சிந்தனைகளுக்கு அடிப்படை.

எனவே, அறிவியலின் எந்த வளர்ச்சியும் வெறும் ஒரு மனிதனின் மூளையில் “உதிப்பது” அல்ல. ஒரு சிந்தனையின் உண்மை தன்மையானது, அன்றாட வாழ்வின் உழைப்பின் வாயிலாகத் தான் நிரூபணம் ஆகிறது. ஆகையால் அன்றாட பொருளியல் வாழ்வின் முன்னேற்றம் தான், அறிவியல் முன்னேற்றத்தையும் தீர்மானிக்கின்றது. இதன் பொருள், எந்த ஒரு கால கட்டத்திலும், “மனித உழைப்பு எவ்வாறு ஒருங்கிணைக்கப்படுகிறது” என்பதே அறிவியலின் வளர்ச்சியை தீர்மானிக்கிறது என்பதாகும். குறிப்பிட்ட காலத்தின் “உற்பத்தி முறை” (எ.கா. – ஆதி பொதுவுடைமை, நிலப்பிரபுத்துவம்,..) அதற்கு அடிப்படையாக அமைகிறது.

புதிய அறிவியல் கண்டுபிடிப்புகள், அதன் காலத்தில் நிலவும் நிலவும் உற்பத்தி முறையில் “அளவு மாற்றம்” ஏற்படுத்துகின்றன. இதன் காரணமாக உற்பத்தி முறையில் முரண்பாடுகளும், நெருக்கடிகளும் உருவாகின்றன. இந்த நெருக்கடியானது அறிவியலில் தாக்கம் செலுத்துகிறது. “சிந்தனை” மற்றும் “செயல்” (Theory and Practice) இரண்டிற்கும் இடயே விரிசல் உண்டாக்கின்றது. உற்பத்தி முறையில் ஏற்படும் “புரட்சிகர” மாற்றமானது, “சிந்தனை முறை”, அதாவது அறிவியல் முறையிலும் மற்றதை ஏற்படுத்தும்.

இதை ஒரு உதாரணம் கொண்டு புரிந்து கொள்ளலாம். இயற்கையில் நிலவும் கடுமையான சூழலில் உயிர் பிழைக்க போராடும் ஆதி கால மனிதனின் சிந்தனைகள் எல்லாம் இயற்கையில் திறம்பட பிழைப்பதை நோக்கியே இருக்கும். அப்படிப்பட்ட சமூகத்தில் “அறிவார்ந்த சிந்தனைகள்” அனைத்துமே பிழைத்திருப்பதற்கான மேம்பட்ட வழிமுறைகளை நோக்கியதாக இருக்கும். ஆனால் முதலாளித்துவ உற்பத்தி முறையில் ஒரு கண்டுபிடிப்பாளரின் சிந்தனைகள் முழுவதும், விற்பனைக்கான ஒரு பண்டத்தை உருவாக்குவதை நோக்கி மட்டுமே இருக்கும்.

இப்போது ஆதி கால மனித சமூகத்தில் நெருக்கடி உண்டானால் என்னாகும்? இப்போது ஆதி மனிதனின் போராட்டம் இயற்கையோடு இல்லாமல், சக மனிதர்களோடு போராட்டம் என மாறிப் போனால், என்னாகும்? இது நாள் வரை “பிழைத்திருப்பது” என்பதை நோக்கி கட்டமைக்கப்பட்ட “அறிவுச் சிந்தனைகளின்” இலக்கு மாற்றப்படும். எனவே சிந்தனைகள் நெருக்கடியை எதிர்கொள்ளும். மனிதர்களோடு போராட்டம் என்ற இலக்கை நோக்கிய சிந்தனைகள் வெளிப்படும். ‘பிழைத்திருப்பதற்கான’ சிந்தனைகளை அமலாக்க பயன்படுத்தப்பட்டு வந்த வழிமுறைகள், கட்டமைப்புகள் பயன் குறைந்தவையாக ஆகிடும்.

இவ்வாறுதான் உற்பத்தி முறையில் ஏற்படும் நெருக்கடி, அறிவியல் முறையிலும் பிரதிபலிக்கின்றது.

அறிவியலை வளர விடாமல் தடுக்கும் உத்தியோடு சிலர் செயல்படுகிறார்கள் என்றோ, குறிப்பிட்ட வர்க்கம் முயற்சிக்கிறது என்றோ ‘சதித்திட்ட கதையாடலை’ மார்க்சியம் முன்வைப்பதில்லை. அறிவியலின் உண்மையைத் தேடிக் கண்டறியும் அடிப்படையை, வலிமையை மார்க்சியம் அங்கீகரிக்கின்றது. ஆனால் எந்த ஒரு காலத்திலும் புதிய சிந்தனை/கண்டுபிடிப்புகளில் ஏற்படும் நெருக்கடியானது அக்கால உற்பத்தி முறையில் ஏற்படும் நெருக்கடியின் விளைவு என்றே அது விளக்குகிறது.

முதலாளித்துவமும் அறிவியலும்

மேற்கண்ட புரிதலினை, தற்கால முதலாளித்துவ உற்பத்திக்கு பொருத்தி, இந்த சூழலில் அறிவியல் வளர்ச்சியை புரிந்த கொள்வதை மார்க்ஸ், எங்கல்ஸ் தொடங்கி பல மார்க்சிய அறிஞர்கள் செய்துள்ளனர்.

முதலாளித்துவ முறையில் நிலவும் போட்டியின் விளைவாக, அதிவேக அறிவியல்-தொழில்நுட்ப வளர்ச்சி, மூலதனத்திற்கு அவசியமாக இருக்கிறது என்பதை தனது “மூலதனம்” நூலில் மார்க்ஸ் விவரித்துள்ளார். ஆனால் அறிவியல் கண்டுபிடிப்புகள் மீதான ஏகபோக கட்டுப்பாடு என்பது முதலாளித்துவத்தின் ஒரு சிறு அம்சம் மட்டுமே. முதலாளிகளுக்கு இடையிலான போட்டியின் காரணமாகவும், முதலாளி-தொழிலாளி இடையிலான வர்க்கப் போராட்டம் காரணமாகவும், முதலாளி வர்க்கம் அறிவியல் வளர்ச்சியைக் கொண்டு எந்திரமயமாக்கலை விரைவு படுத்துகிறது. இதன் விளைவாக லாப விகித நெருக்கடி உருவாகிறது. அதீத உற்பத்தி நெருக்கடி உருவாகிறது.

ஆனால் முதலாளித்துவத்தின் அடிப்படை நெருக்கடி என்ன? முதலாளித்துவம் வளர வளர உழைப்பு மேலும் மேலும் “சமூகமயம்” ஆகிறது (அதாவது மேலும் மேலும் தொழிலாளர்களின் உழைப்பு அனைவரும் சேர்ந்து புரியும் “சமூக” உழைப்பாக மாறுகிறது). ஆனால் உழைப்பின் பலனான உற்பத்தி பண்டங்கள் தனிச்சொத்து குவியலுக்கு செல்கின்றன. இதுவே முதலாளித்துவத்தின் அடிப்படையான சிக்கல். இது நாள் வரை முதலாளித்துவத்தில் அறிவியல் முறையானது தனிச்சொத்து குவியலை மேம்படுத்தவே கட்டமைக்கப்பட்டுள்ளது. ஆனால் “சமூகமயம்” ஆன தொழிலாளி வர்க்கத்தின் தேவைகளுக்கு எழுச்சிபெறும்போது முன்பு கட்டமைக்கப்பட்ட அறிவியல் முறை அந்த தேவைகளுக்கு முரணாக அமைகிறது. இந்த நெருக்கடியானது அறிவியலிலும் பிரதிபலிக்கின்றது.

முதலாளித்துவ முறையில் அறிவியல் தழைக்கும் என்று முதலாளித்துவத்தின் ஆதரவாளர்கள் கூறி வந்தாலும், உண்மையில் மேற்சொன்ன நெருக்கடி ஏற்பட்ட பின், அறிவியல் நச்சுப்படுகிறது. முதலாளித்துவத்தில் “அறிவு” வர்த்தகமாக்கப்பட்டதன் விளைவாக, அறிவியல் ஆய்வும் சந்தை நிபந்தனைகளுக்கு உள்ளாக்கப்படுகிறது. இப்போது நிகழ்த்தப்பட்டுவரும் “டிஜிட்டல் புரட்சி” என்பதன் அடிப்படையை பார்த்தால் கூட, மக்களின் தரவுகளை சேகரித்து, விளம்பரப் பிரச்சாரங்கள் மூலம் நம் ஜனநாயகத்தை சீர்குலைத்து, உழைப்பின் மீது மூலதனத்தின் ஆதிக்கத்தை வலுப்பெறச் செய்யும் விதமாகவே பயன்படுத்தப்படுகிறது. இந்த “டிஜிட்டல் புரட்சி”க்கு அடிப்படையாக உள்ள இணையதளம், நுண்கணினி (Microprocessor), போன்ற தொழில்நுட்பங்கள் எல்லாம் மக்கள் செல்வத்தின் மூலம் பொதுப் பல்கலைக்கழகங்களில் கண்டுபிடிக்கப்பட்டன, ஆனால் தனியாருக்கு அதன் காப்புரிமங்கள் உரிமையாக்கப்பட்டன. இது, தொழிலாளி வர்க்கத்தின் தேவைகளை தீர்க்க முடியாத முதலாளித்துவ அமைப்பில், அறிவியலுக்கு ஏற்பட்டிருக்கும் ஆழமான நெருக்கடியின் ஒரு உதாரணமாகும்.

வளரும் அறிவியலை, மூலதனம் தனது லாப நோக்கங்களுக்காக கட்டுப்பாட்டில் வைப்பதனால் மக்கள் மத்தியில் அறிவியல் மீதான ஆழமான அவநம்பிக்கை வளர்வதை பார்க்கிறோம். உலகின் மிகப்பெரும் முதலாளித்துவ பொருளாதாரமான அமெரிக்காவில் கூட இதை பார்க்கலாம். சுகாதாரத்தில் தனியார் ஏகபோகம், நவீன மருந்து தொழில்நுட்பத்தை தனியார் காப்புரிமம், புதிய ஆய்வுகள் பணக்காரர்களின் நோய்களுக்கு மட்டுமே தீர்வு தேடுவது போன்ற போக்குகளின் காரணமாக மக்கள் ஏமாற்ற உணர்வுக்கு ஆளாகின்றனர். இதனால் அறிவியலற்ற “மாற்று” முறைகள் பிரபலமாவது, தடுப்பூசிக்கு எதிரான பிரச்சாரம் போன்ற போக்குகள் எழுவதும், அறிவியல் அடிப்படையிலான மருத்துவ முறைக்கு எதிர்ப்பு உருவாவதையும் பார்க்கிறோம்.

இது போன்ற நெருக்கடியும், அறிவியலுக்கு எதிரான  போக்குகளும் கல்வி, வேளாண்மை போன்ற பல துறைகளில் காணப்படுகிறது. உலகம் முழுவதும் வெளிப்படுகிறது. அறிவியலுக்கு எதிராக முழக்கமிட்டு வலதுசாரிகள் வெற்றிபெறுகிறார்கள். கொரோனா பெருந்தொற்றின் காலத்தில், சோசலிச நாடுகள் மக்களை அறிவியல் பூர்வமாக ஒன்று திரட்டி போராடினார்கள், ஆனால் முதலாளித்துவ நாடுகள் மக்களை கைவிட்டன, போராட்டத்தையும் கைவிட்டன. இதுவே முதலாளித்துவத்தில் “சிந்தனை” மற்றும் “செயல்” (Theory and Practice) இரண்டிற்கும் இடையில் ஏற்பட்டுள்ள விரிசலின் தெளிவான வெளிப்பாடு.

அறிவியல் துறையில் உழைப்பின் தன்மையை பார்த்தால், அதுவும் நெருக்கடியிலேயே உள்ளது. ஏகாதிபத்திய நாடுகள், இந்தியா உள்ளிட்ட வளரும் நாடுகளில் பல்லாயிரம் தொழில்நுட்ப பட்டதாரிகளை அடிமட்ட பணியில் அமர்த்திக் கொண்டு, முன்னேறிய தொழில்நுட்பத்தையும் சர்வதேச திறமைகளையும் தன் வசம் குவித்து வைத்துள்ளன. இது ஏகாதிபத்திய நாடுகளுக்கும் – வளரும் நாடுகளுக்கும் இடையேயான முரண்பாட்டை கூர்மையாக்குகிறது. மேலும் “அறிவுசார்” உழைப்பிற்கும், உடல் உழைப்பிற்கும் இடையிலான முரண்பாட்டையும், இயற்கை பற்றிய அறிவியலுக்கும், சமூக அறிவியலுக்கும் இடையிலான விரிசலையும் தொடரச் செய்கிறது. இவை எல்லாம் உழைப்பு தளத்தில் முதலாளித்துவ நெருக்கடியின் வெளிப்பாடே.

அதிலும் குறிப்பாக, இன்று மானுடம் சந்திக்கும் மிகப்பெரும் சவால் “பருவநிலை மாற்றம்” பற்றிய பிரச்சனையில், அடிப்படை காரணம் என்ன?

முதலாளித்துவத்தில் “அந்நியமாதல்” கோட்பாட்டை மார்க்ஸ் விவரித்தார். தொழிலாளர் உழைப்பை செலுத்தி உருவாக்குவது தான் பண்டங்கள். ஆனால் அதிலிருந்து அவர்கள் அந்நியமாக்கப்பட்டு, அது தனிச்சொத்து குவியலுக்கு செல்கிறது. ஆக, மனிதர்கள் தம் உழைப்பின் பலனிலிருந்து அந்நியமாக்கப்படுகின்றனர். இதன் காரணமாக மனித உழைப்புக்கும், இயற்கைக்கும் இடையேயான “உயிரோட்டமான பிணைப்பு” முறிவுற்று போகிறது. இவ்வாறு தன் உழைப்பில் இருந்தே அந்நியமாகிப் போகும் தொழிலாளி, அந்த உழைப்பு எப்படி ஒருங்கிணைக்கப்பட வேண்டும், இயற்கையோடு இயைந்து எப்படி செயலாற்ற வேண்டும் என்பதை தீர்மானிக்கிற அதிகாரமோ, வழிமுறையோ இல்லாமல் போகிறார். இதன் காரணத்தால், மூலதனம் தன் லாப நோக்கிற்கு வேண்டியது போல  செயல்பட்டு, அது உழைக்கும் மக்களையும் பாதிக்கிறது, இயற்கையையும் பாதிக்கிறது. அதுபற்றிய எந்தக் கவலையும் இல்லாமல் தன்னை பெருக்கிக் கொண்டிருக்கிறது. இதுவே “பருவநிலை நெருக்கடி”யின் அடிப்படை ஆகும்.

இன்று இந்த பருவ நிலை நெருக்கடிக்கு தீர்வு காண அறிவியல் முறைகள் இருப்பினும் கூட, அதனை அமலாக்க இங்கே உள்ள கட்டமைப்பு, மூலதனக் குவியலினை இலக்காக கொண்டு அமைக்கப்பட்டுள்ளதால், அனைத்து நாடுகளும் ஒன்றிணைந்து பருவ நிலை மாற்றத்தை கட்டுக்குள் கொண்டு வருவதற்கு முயற்சிகளை மேற்கொள்வதற்கு, ஏகாதிபத்திய நிதி மூலதனம் தடையாக இருக்கின்றது.

அறிவியல் குறித்த தத்துவார்த்த போக்குகள்

முதலாளித்துவத்தில் அறிவியலின் நெருக்கடி பற்றி புரிந்து கொண்டோம். இங்கே “அறிவியல்” குறித்த மார்க்சிய தத்துவார்த்த போக்குகளின் பரிணாமம் குறித்து பார்ப்போம்.

இயங்கியல் பொருள்முதல்வாத கோட்பாட்டை மேலும் வலுவாக்கும் விதமாக எங்கல்ஸ் இந்த கோட்பாட்டை இயற்கை மற்றும் அண்டத்தையும் புரிந்து கொள்ள பயன்படுத்தி எழுதிய நூல்  தான் “இயற்கையின் இயங்கியல்”. இதன் மூலம் அறிவியலாளர்களுக்கு இயங்கியல் பார்வை ஏன் அவசியம் என்பது குறித்தும் விவரித்தார். இவ்வாறு அறிவியல் ஆய்வில் இயங்கியலை பயன்படுத்தும் தத்துவத்தை ஜே.டி.பெர்னால், ஜே.பி.எஸ்.ஹால்டேன், ஐன்ஸ்டீன் உட்பட பல விஞ்ஞானிகளும் முன்னெடுத்துச் சென்றனர்.

அறிவியல் மற்றும் சமூகத்திற்கு இடையேயான உறவு குறித்த தத்துவங்களும் மார்க்சிய மரபில் பரவலாக புகழ் பெற்றன. முதலாளித்துவ நெருக்கடியால் அறிவியல் நசுக்கப்படாததன் காரணத்தால் சோவியத் ஒன்றியத்தில் அறிவியல் தழைத்தோங்கியது. மக்களின் வாழ்வியல் கலாச்சாரத்தோடு அறிவியல் ஒன்றிப் போனதன் விளைவாக, தொழிலாளர் வர்க்கத்தின் தேவையை பூர்த்தி செய்யும் வகையில், அறிவியல் ஆய்வுக்குள் “ஆலை சுகாதாரம் மற்றும் பாதுகாப்பு”, “சமூக அறிவியல் மற்றும் தொழில்நுட்பம்” போன்ற துறைகள் பல்கலைக்கழகங்களில் உருவாக்கப்பட்டு தழைத்தன. இதன் தொடர்ச்சியாக அறிவியல் குறித்த தத்துவ விவாதங்களும் விரிவடைந்தன. போரிஸ் ஹெசன் அவர்களின் பணி எவ்வாறு நியூட்டனின் ஆய்வுகள் பதினேழாம் நூற்றாண்டின் வர்த்தகம் சார் முதலாளித்துவத்தின் எழுச்சியுடன் தொடர்புடையது என்பதைக் காட்டியது. நிகோலாய் புக்கரின், நிகோலாய் வாவிலோவ் போன்றோரின் அறிவியல்-சமூகம் குறித்த ஆழமான விவாதங்கள், அறிவியல் தன் முழு திறனை வெளிக்கொண்டு வர சோசலிச சமூகத்தில் தான் முடியும் என்பதை நிறுவின.

இரண்டாம் உலகப்போருக்கு பின், பிரபல பரிணாம வளர்ச்சி விஞ்ஞானிகளான ரிச்சர்ட் லேவின்ஸ், ரிச்சர்ட் லியோன்டிஃப் போன்றவர்கள் மார்க்சியத்தின் மூலம் அறிவியல் வளர்ச்சியை புரிந்து கொள்ளும் பணியை தொடர்ந்தனர். ஆனால் 1970களில் தொடங்கி, இடதுசாரி ஆய்வாளர்கள் மத்தியிலும் தவறான புரிதல்கள் எழத் தொடங்கின. ஆர்.எம்.யங் என்ற மார்க்சிய ஆய்வாளர், அதி தீவிர நிலைபாட்டை எடுப்பதாக எண்ணி, “அறிவியல் என்றாலே முதலாளித்துவ அறிவியல் மட்டும் தான்” என வாதிட்டார். ஆனால் இது பொருள்முதல்வாத புரிதலுக்கு எதிரானது. இதனைத் தொடர்ந்து எழுந்த பின் நவீனத்துவ கோட்பாடுகள் இடதுசாரி போர்வையில் முற்றிலும் அறிவியலற்ற கோட்பாடுகளை முன் வைத்தன. அவர்கள் மார்க்சிஸ்டுகள் முதலாளித்துவத்தில் அறிவியல் மீது வைக்கும் அதே குற்றச்சாட்டுகளை வைத்துக் கொண்டே கருத்துமுதல்வாத கோட்பாட்டு நிலை எடுக்கின்றனர். இவர்கள், “அறிவியல் மூலம் உண்மை நிலையை கண்டறியவே முடியாது. அந்தந்த வர்க்கங்களின் நலனுக்கு ஏற்றார்போல கோட்பாடுகள் உருவாக்கப்படுகின்றன” என வாதிட்டார்கள். சோவியத் ஒன்றியத்தின் வீழ்ச்சிக்கு பின், நவ தாராளமய காலத்தில் இந்த கோட்பாடுகள் மேலும் வலுப்பெற்றன.

இப்படிப்பட்ட பொருள்முதல்வாதத்திற்கு எதிரான கோட்பாடுகள் அறிவியலில் மனித உழைப்பின் பங்கையும், அறிவியல்-உழைப்பு-இயற்கை இடையேயான உறவையும் நிராகரிக்கின்றன. அறிவியல் என்பதை மனித உழைப்பின் அங்கமாக பார்ப்பதையும், அறிவியலின் நெருக்கடியை உற்பத்தி முறையின் நெருக்கடியின் பிரதிபலிப்பாக பார்ப்பதையும் நிராகரிப்பதன் மூலமாக, இந்த பின் நவீனத்துவ கோட்பாடுகள், இயங்கியல் போராட்டம் வழியாக மனித சமூகம் அடையும் வளர்ச்சியையும், அந்த போராட்டத்தில் அறிவியல் ஆற்றும் பங்களிப்பையும் முற்றிலுமாக மறைக்கின்றன.

இறுதியாக

மனித சமூகத்திற்கு அப்பாற்பட்டு நின்று அனைத்து மானுட பிரச்சனைகளுக்கும்  நூதன தீர்வை அளிக்கக் கூடியதாக அறிவியலை பார்க்கும் பார்வையும் தவறு. அதே வேளையில், அறிவியலின் உண்மை அறியும் திறனை முற்றிலுமாக நிராகரித்து, அறிவியல் மொத்தமும் முதலாளித்துவ அறிவியல் என நிராகரிப்பதும் தவறு.

மார்க்சிய புரிதல் மூலம் மட்டுமே இந்த இரண்டு தவறுகளையும் களைந்து, மனித உழைப்பின் வடிவமான அறிவியலின் ஆற்றலை உணரும் அதே வேளையில், அந்த அந்த காலத்தின் சமூக கட்டமைப்பு எவ்வாறு அறிவியல் வளர்ச்சியின் தன்மையை தீர்மானிக்கின்றது என்பதை புரிந்து கொள்ள முடியும். மார்க்சிய புரிதலால் மட்டுமே கோவிட் தடுப்பு மருந்து போன்ற அறிவியலின் வியக்கத்தக்க சாதனைகளை அங்கீகரிக்கும் அதே வேளையில், அணு ஆயுதம் போன்ற அறிவியலின் கோர முகத்தையும் புரிந்து கொள்ள முடியும். மார்க்சிய புரிதலால் மட்டும் தான் அறிவியலின் உண்மை திறனை புரிந்து கொண்டு, அந்த திறன் உழைக்கும் மக்களுக்கு பயன்பட தேவையான இயக்கங்கள் மற்றும் போராட்டங்களை கட்டமைக்க முடியும். இப்படிப்பட்ட போராட்டங்கள் மூலம், இக்கால ஏகாதிபத்திய சூழலில் அறிவியல்-முதலாளித்துவம் இடையேயான முரண்பாடுகளை வெளிச்சத்திற்கு கொண்டு வந்து, அதை கூர்மைப்படுத்த இயலும். அறிவியல் பற்றிய மார்க்சிய புரிதல் மட்டுமே பிற்போக்கு சித்தாந்தங்களை எதிர்க்கும் அதே வேளையில், முதலாளித்துவ தளையில் இருந்து இருந்து அறிவியலை விடுவிக்க உதவும்.

என். குணசேகரன்                           

ரஷ்ய சோசலிசப் புரட்சி இன்றைக்கும் பல பாடங்களை மனித சமூகத்திற்கு கற்றுத் தருகிறது. முதலாளித்துவம் உலகளாவிய ஒரு அமைப்பு முறையாக செயல்பட்டு வந்தாலும் அது சமச்சீரற்ற முறையில் வளர்கிறது.

 உலகின் பல பிரதேசங்கள் வளர்ச்சியில் பின்தங்கி, வறுமை, வேலையின்மை பிரச்சனைகளால் கடும் துயரங்களை அனுபவித்து வருகின்றன. ஆனால் உலகின் ஒரு பகுதி மேலும் மேலும்  செல்வக் குவிப்புக்கான தளங்களாக உள்ளன. ஒரு சிறு முதலாளித்துவ கூட்டம் பெரும்பான்மை மக்களை சுரண்டி வேட்டையாடி வருகிறது. இந்த சமச்சீரற்ற வளர்ச்சி பல பகுதிகளில் புரட்சிகர எழுச்சிகளை ஏற்படுத்துகிறது. 

1917நவம்பரில் மானுட வரலாற்றில் ஒரு திருப்பமாக ஏற்பட்ட ரஷ்யப் புரட்சியும் உலக முதலாளித்துவத்தின் ஒரு பலவீனமான பகுதியில் வெடித்து எழுந்தது. முதலாளித்துவத்தின் சமச்சீரற்ற வளர்ச்சி என்பது ஒரு விதியாகவே நிகழ்ந்து வருகிறது. முதலாளித்துவத்தின் இன்றைய கட்டமான ஏகாதிபத்தியமும் அந்த விதிக்கு உட்பட்டு இயங்கிவருகிறது. எனவே புரட்சிகர எழுச்சிக்கான  வாய்ப்புகள் மங்கிவிடவில்லை. மாறாக, மேலும் மேலும் சோசலிசத்திற்கான வாய்ப்புகள் பிரகாசமாக இருந்து வருகின்றன.

ஏகாதிபத்தியத்தின் தோற்றம் 

லெனின் 1916- ஆம் ஆண்டில் சூரிச் நகரில் தலைமறைவு வாழ்க்கையின்போது  “ஏகாதிபத்தியம்: முதலாளித்துவத்தின் உச்சகட்டம்” என்ற நூலை எழுதினார். அதில் கடந்த நூற்றாண்டில் முதலாளித்துவம் வந்தடைந்த புதிய கட்டத்தினை  லெனின் விளக்கியிருந்தார்.

முதலாளித்துவத்தின்  வளர்ச்சி  நீண்ட வரலாறு கொண்டது. வெகு நீண்ட பாதையைக் கடந்து தற்போதைய நிலைக்கு இன்றைய முதலாளித்துவம் வந்துள்ளது.  பல வளர்ச்சிக் கட்டங்களை தாண்டித்தான் இன்றைய முதலாளித்துவம் உருப்பெற்றது.

இருபதாம் நூற்றாண்டின் துவக்கத்தில் அது ஒரு முக்கியமான கட்டத்தை எட்டியது. இதனை லெனின் ஏகாதிபத்திய கட்டம் என்று விவரித்தார். இந்தக் கட்டத்தில் உலகம் முழுவதும் அரசியல், பொருளாதார வளர்ச்சி பல வேறுபாடுகள், ஏற்றத்தாழ்வுகள் கொண்டதாக இருந்தது.

அரசியல் வளர்ச்சியை எடுத்துக் கொண்டால் பல நாடுகளில் ஜனநாயக அமைப்பு முறையும், பல நாடுகளில் சர்வாதிகார முறையும் இருந்தன. பல நாடுகளில் ஒரு ஜனநாயக அமைப்பு வளர்ச்சி பெறாத சூழலும் இருந்துவந்தது. பொருளாதாரத்திலும் வேறுபாடுகள் இருந்தன.சில நாடுகள் பெரும் வளர்ச்சி பெற்றிருந்தன. பல நாடுகள் வளர்ச்சி குன்றிய நிலையில் இருந்தன.

உலகின் முன்னணி நாடுகள் தங்களது பொருளாதார ஆதிக்கத்தை வெளிநாடுகளில் வலுப்படுத்திக் கொள்ளவும் , நாட்டின் எல்லைகளை பங்கு போட்டுக் கொள்ளவும் முனைந்தன. இதற்கான நாடுகளின் கூட்டணி அமைந்தன. இவை பொருளாதார ஆதிக்கத்திற்கும் பல நாடுகளை ஆக்கிரமிப்பதற்கும் ஏற்படுத்திக்கொண்ட கொள்ளைக்கார கூட்டணிகள். இந்த கூட்டணிகளுக்கு இடையே ஏற்பட்ட கடுமையான போட்டி , இரண்டு உலகப் போர்களுக்கு இட்டுச் சென்றது.

கடந்த இருபதாம் நூற்றாண்டின் முதல் ஐம்பது ஆண்டுகளில் நிகழ்ந்தளுக்கு இரண்டு உலகப் போர்களின் பாதிப்பை ஆசிய நாடுகளும் , ஏழை நாடுகளும் எதிர்கொண்டன.

கடுமையான வறுமையும், மோசமான பொருளாதார நிலைமைகளும் அந்த நாடுகளை வாட்டி வதைத்தன. போர்களால் உலகத்தின் முன்னேறிய நாடுகளின்  முதலாளித்துவ வர்க்கங்கள் அதிகமாக பலன் பெற்றன.

சில நாடுகள் புரட்சிகரமாக உலக முதலாளித்துவ பிடியிலிருந்து தங்களை விடுவித்துக் கொண்டன. அவை பொருளாதாரத்தில் வளர்ச்சியடையாத நாடுகளாக இருந்தாலும், சோசலிச  வளர்ச்சிப் பாதையை பின்பற்றத் தொடங்கின. அந்த சோஷலிச நாடுகளில் மக்களின் வாழ்க்கைத் தரம் காலனி ஆட்சிக் காலத்தில் இருந்ததைவிட முன்னேற்றம் கண்டது.

உலகில் முதலாளித்துவ முகாமிற்கும் சோசலிச முகாமிற்கும் முரண்பாடுகள் தீவிரமடைந்தன. இதனால், உலக முதலாளித்துவம் கடும் நெருக்கடிகளுக்கு ஆளானது. எனினும் முதலாளித்துவம் தன்னை நிலைநிறுத்திக் கொண்டது. 1980-90-களில் நவீன தாராளமய காலம் துவங்கியது. இந்தக் கொள்கைகள் முதலாளித்துவ மூலதன  வளர்ச்சிக்கு மேலும் ஊக்கமளிப்பதாக அமைந்தன. 

சோவியத் வீழ்ச்சிக்குப் பிறகு ஏகாதிபத்திய உலக மேலாதிக்கம் மேலும் வலுப்பெற்றது. பொருளாதார சுரண்டல் மட்டுமல்லாது இயற்கை வளங்களை கொள்ளையடித்தல், பாட்டாளி வர்க்க புரட்சி மீண்டும் எழுந்திடாமல் தடுக்க வலதுசாரி, பிற்போக்கு சக்திகளை வலுப்படுத்துவது, இன்றுள்ள சீனா உள்ளிட்ட சோசலிச நாடுகளுக்கு எதிராக பல நடவடிக்கைகளையும், பல கூட்டணிகளையும் உருவாக்குவது என பல வழிகளில் அமரிக்கா உள்ளடங்கிய உலக ஏகாதிபத்தியம் தனது மேலாதிக்கத்தை நிலை நிறுத்த இடைவிடாது முயற்சித்து வருகிறது.

ஏகாதிபத்தியத்தின் இயல்புகள் 

லெனின் தனது ஏகாதிபத்தியம் நூலின் ஏழாவது அத்தியாயத்தில் ஏகாதிபத்தியத்தின் ஐந்து இயல்புகளை விளக்குகிறார்.

 1) உற்பத்தியும்  மூலதனமும் ஒன்றுகுவியும்  நிலை வளர்ந்து, ஏகபோகங்கள் உருவாகின்றன. இவை பொருளாதாரத்தை நிர்ணயிக்கும் சக்திகளாக வளர்கின்றன.

 2) வங்கி மூலதனம் தொழில்துறை மூலதனத்துடன் ஒன்று சேர்கின்றன. இந்த “நிதி மூலதனம்” அடிப்படையில் நிதியாதிக்கக் கும்பல் உருவாகிறது.

 3) அதுவரை முக்கியத்துவம் கொண்ட  சரக்கு ஏற்றுமதி என்ற நிலையிலிருந்து மாறி, மூலதன ஏற்றுமதி முக்கியத்துவம் பெறுகிறது.

 4) சர்வதேச அளவில்  ஏகபோக முதலாளித்துவக் கூட்டுகள் உருவாகின்றன; அவை உலகையே தங்களுக்குள் பங்கு போட்டுக் கொள்கின்றன.

5) முன்னணி முதலாளித்துவ அரசுகள்  உலகப் பரப்பினையே தங்களுக்குள் பங்குபோட்டுக் கொள்கின்றன.

இது கடந்த நூற்றாண்டில், நூற்றாண்டின் துவக்கத்தில்  ஏகாதிபத்தியம் வளர முற்பட்ட சூழலில், அதன் இயல்புகளைப் பற்றி லெனின் வழங்கியுள்ள ஆய்வு. அவர் குறிப்பிட்டுள்ள அந்த ஐந்து  அடிப்படை இயல்புகளும் இன்றைக்கும் நீடிக்கிறதா? இன்றைய ஏகாதிபத்தியத்திற்கும் அவை பொருந்துவதாக உள்ளதா? மார்க்ஸ் முதலாளித்துவ இயக்கத்தையு ஆராய்ந்து விளக்கியது போன்று, அவருக்குப் பிறகு லெனின், முதலாளித்துவத்தின் புதிய வளர்ச்சிப் போக்குகளை ஆராய்ந்து விளக்கினார். இவர்கள் வகுத்தளித்த பாதையில் இன்றைய ஏகாதிபத்தியத்தையும்,  அதன் இயல்புகளையும் அறிதல் அவசியம். ஏனெனில், முதலாளித்துவத்தை வீழ்த்தி, உழைக்கும் வர்க்கத்தின் அதிகாரத்தை நிலைநாட்டவும், சோசலிச மாற்றத்தை  ஏற்படுத்துவதற்கும் இந்தப் புரிதல் மிக அவசியமானது.

லெனின் குறிப்பிட்ட ஏகாதிபத்தியத்தின் அந்த  ஐந்து இயல்புகளும் இன்றைய ஏகாதிபத்தியத்திற்கும் பொருந்தும் ; எனினும் கடந்த நூற்றாண்டிற்கும், இந்த 21-வது நூற்றாண்டிற்கும் இடையில் ஏராளமான மாற்றங்கள் நிகழ்ந்துள்ளன. புதிய சூழல், புதிய நிலைமைகளை உள்வாங்கி, ஏகாதிபத்திய எதிர்ப்பு போராட்டத்தை சோஷலிச சக்திகள் மேற்கொள்ள வேண்டியுள்ளது.

லெனின் உற்பத்தியும் , மூலதனமும்  மையப்படுவது ஏகாதிபத்தியத்திற்குரிய தன்மையாக குறிப்பிடுகிறார். தீவிரமான போட்டி முதலாளித்துவ சமூகத்தில் நடப்பதால் உற்பத்தியும் மூலதனமும் மையப்படுகிறது. போட்டியினால் பெரிய சில கம்பெனிகள்  உற்பத்தியின் குவி மையமாக மாறுகின்றன. இவ்வாறு மையப்படுவது ஒரு கட்டத்தில் தொழில் ஏகபோகங்களை உருவாக்குகிறது. சுதந்திரமான போட்டி என்ற இடத்தில் ஏகபோக கூட்டணிகள் உற்பத்தியில் ஆதிக்கம் செலுத்தும் நிலை வருகிறது. இந்த ஏகபோகங்கள் பொருளாதார வாழ்வில் நிர்ணயிக்கும் சக்திகளாக விளங்குகின்றன. இதற்கு லெனின் தனது காலத்தில் ஏற்பட்ட மாற்றங்களை ஆய்வு செய்து விளக்குகிறார்.

மூலதனக் குவியல் 

லெனின் காலத்திற்குப் பிறகு முக்கிய மாற்றங்கள் ஏற்பட்டன.1970-ஆண்டுகளின் துவக்கத்தில் பத்தாண்டுகளுக்கு மேலாக கடும் நெருக்கடியையும் தேக்கத்தையும் உலகப் பொருளாதாரம் சந்தித்தது. அதன் வளர்ச்சி விகிதமும் வீழ்ந்தது. உள்நாட்டு சந்தை வீழ்ச்சியால் ஏகபோக மூலதனம் வெளிநாடுகளில் வாய்ப்புக்கள்ளை தேய்ந்த நிலையில்யாது. தகவல் தொழில் நுட்ப வளர்ச்சி, தகவல் தொடர்பு வளர்ச்சி ஆகியவற்றின் உதவியுடன் நேரடி அந்நிய முதலீட்டு வாய்ப்புக்களை பயன்படுத்தி முதலாளித்துவம் புதிய வளர்ச்சியை அடைந்தது. உற்பத்தியும் விநியோகமும் மேலும் கடந்த காலங்களை விட மேலும் சர்வதேசமயமானது.

மேலும் மேலும் மூலதனம் குவிந்து, மிகப்பெரும் பிரம்மாண்டமான, ஏகபோக, பன்னாட்டு கார்ப்பரேஷன்கள் வளர்ந்தன. அவற்றில் பல,  நாடுகள் பலவற்றின் சொத்துக்களை விட அதிக சொத்து படைத்ததாக வளர்ச்சி பெற்றன. உண்மையில், சர்வதேச, ஏகபோக முதலாளித்துவத்தின் இன்றைய பிரதிநிதிகளாக இந்த பன்னாட்டு கார்ப்பரேஷன்கள் விளங்குகின்றன. 

உலக அளவில் இந்த வகையிலான கார்ப்பரேஷன்களின் எண்ணிக்கை அதிகரித்துள்ளது. இவை நேரடி அந்நிய முதலீட்டுக்கான வாய்ப்புகளைப் பயன்படுத்தி தங்களுடைய கிளைகளையும், ,இணைப்பு நிறுவனங்களையும்  உலகம் முழுதும் அமைத்து செயல்படுகின்றன.1980-லிருந்து 2008 வரை உலக பன்னாட்டு நிறுவனங்களின் எண்ணிக்கை 15 ஆயிரத்திலிருந்து 82 ஆயிரமாக  உயர்ந்துள்ளது. வெளிநாட்டு கிளை  நிறுவனங்களின் எண்ணிக்கையும் சேர்த்துப் பார்த்தால் 35 ஆயிரத்திலிருந்து 8 லட்சத்து பத்தாயிரம் வரை  உயர்ந்துள்ளது.

உலகம் முழுவதும் பெரும்பான்மையான நாடுகள் பெரும் பன்னாட்டு கார்ப்பரேஷன்களின் சர்வதேச உற்பத்தி மற்றும் வர்த்தக இணைப்புகளில் இணைந்துள்ளனர். உலகப் பெரும் கார்ப்பரேஷன்களின் இந்த வளர்ச்சி ஏகாதிபத்தியத்தின் நவீன கட்டமாக உருவாகியுள்ளது. இது மூலதனத்தின் சர்வதேச தன்மையை வலுப்படுத்தியுள்ளது.,உற்பத்தி மற்றும் மூலதனம் மேலும் மேலும் ஓர் இடத்தில் குவியும் நிலை மிகப்பெரும் அளவிற்கு தீவிரமடைந்துள்ளது. வாழ்வின் அனைத்துப் பகுதிகளிலும் சில ஆயிரம் பன்னாட்டு கார்ப்பரேஷன்கள் ஆதிக்கம் செலுத்தி வருகின்றன. பன்னாட்டு ஏகபோக மூலதனம் மேலும் மேலும் குவிந்து பெருகி வருகிற நிலையில் ஒரு பன்னாட்டு கார்ப்பரேட் பேரரசு உருவாகியுள்ளது.

பன்னாட்டு முதலாளித்துவ கார்ப்பரேஷன்கள் எண்ணிக்கை குறைவாக இருந்தாலும் அவை மிகப்பெரும் பலம் வாய்ந்தவையாக விளங்குகின்றன. அவை வளர்ச்சிப் பணிகளில் முக்கிய பங்கினை வகிக்கின்றன. புதிய தொழில்நுட்பங்களின்ள் பயன்பாடு, சந்தை செயல்பாடு, இயற்கை வளங்கள், நிதியாதாரங்கள் உள்ளிட்ட அனைத்தையும் தங்கள் கட்டுப்பாட்டுக்குள் வைத்துள்ளனர். இதனால்தான் உற்பத்தி பொருட்கள் மற்றும் அவற்றின் விநியோகத்தில் ஏகபோக கட்டுப்பாடும், போட்டியில் பெரும் கார்பரேஷன்களுக்கு சாதகமான நிலையும் உள்ளது. இந்த பெரும் கார்ப்பரேஷன்கள் அரசு அதிகாரம், மற்றும் அரசு நிறுவனங்களுடன் வலுவான கூட்டணி கொண்டுள்ளன.

உலகமயமாக்கலும், ஏகபோக மூலதனம் நிதிமயமாக்கலும் இந்த கம்பெனிகளின் சொத்துக் குவியலுக்கு உதவுகின்றன. எடுத்துக்காட்டாக, வால்மார்ட் நிறுவனம் உலகின் மிகப்பெரிய பன்னாட்டு  நிறுவனம். 2017- ஆம் ஆண்டு அதனுடைய மொத்த வருமானம் 500 பில்லியன் டாலரை தாண்டியது. இது பெல்ஜியம் நாட்டினுடைய ஒட்டுமொத்த உள்நாட்டு உற்பத்தி தொகையைவிட மிக அதிகம்.

இந்த கம்பெனிகளின் கிளைகளின் பொருளாதார செயல்பாடுகள் உலகம் முழுவதும் பல மையங்களில் பரவியிருந்தாலும், அதிக அளவிலான லாபம் வளர்ந்த நாடுகள் சிலவற்றுக்கு மட்டுமே சென்று சேர்கிறது. ஏனென்றால் முன்னணி பன்னாட்டு ஏகபோக நிறுவனங்கள் முன்னேறிய நாடுகளை மையப்படுத்தியே உள்ளன. 2017- ஆம் ஆண்டில் உலகின் முன்னணி 500 கம்பெனிகளில் 250 கம்பெனிகள் அமெரிக்கா, ஜப்பான், ஜெர்மனி, பிரான்ஸ், இங்கிலாந்து ஆகிய நாடுகளைச் சார்ந்த பெரும் கார்ப்பரேஷன்கள். உலகின் முதல் 100 பன்னாட்டு கம்பெனிகளில் மூன்றில் ஒரு பங்கு முன்னணி நிறுவனங்கள் இந்த நாடுகளைச் சார்ந்தவை.

கடந்த 30 ஆண்டுகளாக அனைத்து நாடுகளும் முதலீட்டை ஊக்குவிப்பதற்கான கொள்கை முடிவுகளை எடுத்துள்ளன. அன்னிய நேரடி முதலீட்டுக்கான கட்டுப்பாடுகளை அவை தளர்த்தி உள்ளன. இந்திய நாட்டில் 1990-களில் கொண்டுவரப்பட்ட நவீன தாராளமயம் இதற்கோர் எடுத்துக்காட்டு. பிரதமர் மோடி ஆட்சி காலத்தில் இன்றுவரை பொருளாதாரத்தை அந்நிய  பன்னாட்டு கம்பெனிகளுக்கு திறந்து விடுகிற கொள்கைகள் வேகமாக பின்பற்றப்பட்டு  வருகின்றன. சமீபத்திய பணமயமாக்கல் கொள்கை, பொதுத்துறை நிறுவனங்களை உள்நாட்டு, வெளிநாட்டு கார்ப்பரேட் நிறுவனங்களுக்கு தாரை வார்க்கும் நடவடிக்கை ஆகியவற்றை இதற்கு உதாரணமாகக் கூறலாம். அனைத்து நாடுகளிலும் மிகப்பெரிய அளவிலான தனியார்மயமாக்கல் இன்றுவரை தீவிரமாக நடந்து வருகிறது. இதன் விளைவாக மூலதனக் குவியல் மேலும் அதிகரித்து வந்தது. பல கம்பெனிகள் மேலும் மேலும் பெரிய கம்பெனிகளுடன் இணைக்கப்பட்டன. சிறிய, நடுத்தர கம்பெனிகள் பன்னாட்டு கம்பெனிகளுடன் இணைய வேண்டியந்திடும் கட்டாயத்துக்கு ஆளாகும் நிலை ஏற்பட்டது. பல சிறிய நடுத்தர கம்பெனிகள்ளில் திவாலாகி மூட வேண்டிய நிலை ஏற்பட்டன. 

பெரும் கார்ப்பரேட்டுகளின் மேலாதிக்கம் 

ஒவ்வொரு தொழிலிலும் பெரும் கார்ப்பரேட் கம்பெனிகள் மேலாதிக்கம் செலுத்துகின்றன. எடுத்துக்காட்டாக, விதை, பூச்சிக்கொல்லி மருந்தின் உலக சந்தை, ஆறு பன்னாட்டு கம்பெனிகளின்ள் கட்டுப்பாட்டில்டுக்குள் உள்ளது. டூபாண்ட், மான்சான்டோ, சின்ஜென்டா, பாயர், டவ், பிஎஎஸ்எப் ஆகிய கம்பெனிகள் 2015 விவரங்கள் அடிப்படையில், 75 சதம் பூச்சிக்கொல்லி மருந்தின்  உலக சந்தையையும், 63 சதம் விதைக்கான உலக சந்தையையும் மும், 75 சதம் உலக தனியார் ஆராய்ச்சியையும் தங்களது கட்டுப்பாட்டுக்குள் வைத்திருந்தன. 10 பெரும் பன்னாட்டு கம்பெனிகள் மருந்துகள் மற்றும் மருத்துவ சாதனங்களில் உலக சந்தையில் 47 சதம் அளவிற்கு தங்கள் கட்டுப்பாட்டுக்குள் வைத்துள்ளன.

இந்த வகையில் தனியார் பகாசுர முதலாளித்துவ கம்பெனிகள் அதிக அளவிலான சமூக சொத்தினை கையகப்படுத்திக் கொண்டு வரும் நிலையில், அவை தொழிலாளர் உழைப்பின் மீது கடுமையான கட்டுப்பாட்டை செலுத்துகின்றன. அத்துடன், சுரண்டலையும் மேலும் மேலும் தீவிரப்படுத்தி வருகின்றன. இது உலக அளவில் மூலதனக் குவியலை அதிகரிக்கிறது. உலக அளவில் ஏழை-பணக்காரர் இடைவெளி அதிகரித்து ஏற்றத்தாழ்வு தீவிரமடைந்துள்ளது.

பெரும் கம்பெனிகளின் மூலதனக் குவியல்  அதிகரிப்புக்கு முக்கிய காரணம், குறைந்த ஊதிய செலவில் உலக அளவில் தொழிலாளர் உழைப்பு கிடைப்பதுதான். பன்னாட்டு கம்பெனிகள் சிறந்த முறையில் வலுவான அமைப்பாக செயல்படுகின்றன. உலக உழைக்கும் மக்களால் ஒன்று சேர்வதற்கும், தங்களுடைய உரிமைகளை பாதுகாப்பதற்கும் வாய்ப்பு இல்லாமல் உள்ளது. கடந்த பல பத்தாண்டுகளாக பன்னாட்டு கம்பெனிகள் தங்களது தொழில்களை வளரும் நாடுகளிலும், வளரும் ஏழை நாடுகளிலும்ல் அமைத்தன. அங்கு வேலையில்லாப் பட்டாளம் அதிக அளவில் இருப்பதால், குறைந்த ஊதியத்திற்கு ஆட்கள் கிடைத்து வருகின்றனர். இந்த கம்பெனிகளில் பொதுவாக குறைந்த ஊதியம், கடுமையாக வேலை வாங்குவது, அதிக வேலை நேரம், மோசமான வேலைச் சூழல் போன்ற கொடுமையான நிலைமைகள் உள்ளன.

வளரும் நாடுகளின் அரசாங்கங்களை தங்களது கைக்குள் போட்டுக் கொண்டு தங்களது மூலதன தேவை மற்றும் முதலீட்டுக்கு ஏற்ற கொள்கைகளை பின்பற்ற தூண்டுகின்றனர். சர்வதேச முதலீடுகள் வழியாக மொத்த உள்நாட்டு வளர்ச்சியை பெருக்கிடலாம் என்ற நோக்கில் ஏழை நாடுகளின் அரசாங்கங்கள் இந்த சூழ்ச்சிக்கு பலியாகின்றனர். இதற்கு விலையாக தங்களது மக்களுக்கான சமூக நல  திட்டங்களை குறைப்பது, தொழிலாளர் உரிமைகள் பறிப்பது போன்ற நடவடிக்கைகளை மேற்கொள்கின்றனர். அத்துடன் உள்நாட்டு வெளிநாட்டு காப்பரேட் கம்பெனிகளுக்கு  ஏராளமான வரிச்சலுகைகள், கடன் ஏற்பாடு போன்றவற்றை இந்த அரசாங்கங்கள் உறுதி செய்கின்றன. இத்தகையந்த மக்கள் விரோத நடவடிக்கைகள் இந்தியாவிலும் நடந்து வருவது கண்கூடானது. இதனால் இந்தப் பெரும் கம்பெனிகள் கொள்ளை லாபம் அடிக்கின்றன. அமெரிக்க கம்பெனிகளுக்கு கிடைக்கும் மொத்த லாபத்தில் வெளிநாடுகளிலிருந்து கிடைக்கும் இலாபம் 1950-இல்  4 சதம் மட்டுமே இருந்தது ஆனால் 2019இல் இது 29 சதமாக உயர்ந்து, இன்று பெரும் கொள்ளை லாபமாக வடிவெடுத்துள்ளது.

குறைந்த எண்ணிக்கையிலான பன்னாட்டு வங்கிகள் உலகப் பொருளாதாரத்தை ஆதிக்கம் செலுத்துகின்றன. நிதி மூலதன கூட்டமும் அவர்களின் ஏஜெண்டுகளும் வர்த்தகம் மற்றும்  முதலீடுகளின் விதிகளை நிர்ணயிப்பவர்களாக உள்ளனர். பல பொருளாதார நிபுணர்களும் உலக நிதி மூலதனத்தின் குரலாக தங்களது கருத்துக்களை வெளிப்படுத்தி வருகின்றனர்வார்கள். உலகமயமாக்கல், நிதிமயமாக்கல் போன்றவற்றிற்கு ஆதரவாக கருத்துக்களை வெளிப்படுத்தி, ஏகபோகங்கள் பல நாடுகளின் பொருளாதாரத்தில் மேலாதிக்கம் செலுத்த அவர்கள் உதவுகின்றனர். நிதி ஏகபோக மூலதனம் ஊக வணிகத்தை அடிப்படையாகக் கொண்டு செயல்பட்டு உடனடி லாப வேட்டையை துரிதப்படுத்துகிறது. 

மதிப்பிழந்த ஜனநாயகம் 

கடந்த 30 ஆண்டுகளில் நிதி மூலதனம், தொடர்ச்சியான  தொழில்மயத்தை தடுத்து வந்துள்ளது. இதனால் உற்பத்தி சார்ந்த முதலீட்டுக்கான வாய்ப்புகள் குறைந்து போனது. பெரிய கம்பெனிகளின் மூலதனம் நிரந்தர தொழில் முதலீட்டிலிருந்து மாறி, அதிகமாக ஊக வணிக நிதி பரிமாற்ற செயல்பாடுகளாக மாறின.

மக்களின் வாக்குகள், ஜனநாயக அமைப்பு முறை எதுவுமே பெரும் கம்பெனிகளின் கொள்ளை லாபத்திற்கு தடையாக இருப்பதில்லை. உண்மையில், அமெரிக்காவின் கொள்கைகளை நிர்ணயிப்பது வால் ஸ்ட்ரீட் நிதி மூலதன கும்பல் மற்றும் ராணுவ தொழில் கம்பெனிகள்தான். அவற்றின் நலன்கள்தான் நாட்டின் நலன்களானாக முன்னிறுத்தப்படுகின்றனது. அரசு பெரும் கம்பெனிகளின் சேவகனாக செயல்பட்டு வருகிறது. இது அனைத்து முதலாளித்துவ நாடுகளுக்கும் பொருந்தும்.

உலக பொருளாதாரத்தில் அமெரிக்க நாணயமான டாலர் ஆதிக்கம் செலுத்துகிறது. உலகின் எண்பது சதவீதமான அந்நிய செலாவணி பரிவர்த்தனைகளும் 90 சதவீதமான சர்வதேச வங்கி பரிவர்த்தனை களும் டாலரில் மேற்கொள்ளப்படுகின்றன.  இதனை அமெரிக்கா தனக்கு சாதகமாக பயன்படுத்தி வருகிறது. டாலர் மதிப்பை குறைத்து அமெரிக்கா தனது அந்நிய கடன்களை குறைக்கிறது. இந்த வகையிலும் ஏழை நாடுகள் வஞ்சிக்கப்பட்டு வருகின்றன.

லெனின் ஏகாதிபத்தியம் நூலில் முதலாளித்துவ கூட்டணிகள் வளர்ந்து உலகம் பங்கு போடப்படுவதை குறிப்பிடுகிறார். இது இன்றைய உலகுக்கும் பொருந்துகிறது. சர்வதேச பொருளாதார நிர்வாகத்தில் முக்கிய பங்கு வகிக்கின்றவைக்கிற பிரிட்டன்வுட் ஓட்ஸ்  அமைப்புநிறுவனம் முறை என்று சொல்லப்படுகின்லுகிற உலக வங்கி, சர்வதேச நிதி நிறுவனம், உலக வர்த்தக அமைப்பு போன்றவைகளும் பெரும் கார்ப்பரேட் நிறுவனங்களின் மூலதன குவியலுக்கு ஏற்ற வகையில் தங்களது நடவடிக்கைகளை அமைத்துக் கொள்கின்றன. சர்வதேச முதலாளித்துவ ஏகபோக கூட்டணி நலன்களுக்கு ஏற்ப இந்த அமைப்புகள் செயல்பட்டு வருகின்றன. 

அமெரிக்கா தலைமையில் ஏகாதிபத்திய நாடுகள் அங்கம் வகிக்கும் நேட்டோ(NATO) இராணுவக் கூட்டணி உண்மையில் ஏகபோக முதலாளித்துவ நலன்களை பாதுகாப்பதற்கானக இராணுவக் கூட்டணியாக செயல்பட்டு வருகிறது. சீனா உள்ளிட்ட சோஷலிச நாடுகளுக்கு எதிராகவும் பல கூட்டணிகளை அமெரிக்கா அமைத்து வருகிறது.

பல விஷயங்களில் ஏகாதிபத்தியத்திற்கு ஆதரவான சர்வதேச கருத்தை உருவாக்குவதற்கு ஊடகங்களைள்யும், பண்பாட்டு தளங்களையும் பயன்படுத்தி வருகின்றனர். ஏகாதிபத்திய கலாச்சார மதிப்பீடுகளை கார்ப்பரேட் நிறுவனங்கள் ஆதரவுடன் பரப்பி வருகின்றனர்.

இராணுவ கூட்டணிகள் 

ஏகாதிபத்திய நாடுகள் தங்களது ராணுவத்தை பெருமளவுக்கு பலப்படுத்தி வருகின்றனர். சோவியத் வீழ்ச்சிக்குப் பிறகு அதிக அளவில் அமெரிக்கா தனது ராணுவ பலத்தை அதிகரித்து வருகிறது. சோவியத் வீழ்ச்சிக்குப் பிறகு, வளைகுடாப் போர், ஆப்கானிஸ்தான், ஈராக், லிபியா, சிரியா போர்கள்  என ஆறு ஆக்கிரமிப்பு  போர்களை அமெரிக்கா மேற்கொண்டது. அவையும், தற்போது நடந்து வரும் ராணுவ மோதல்கள் அனைத்தும் ஏகபோக மூலதனத்தை பாதுகாக்கவே நடைபெறுகின்றன. மனித சமூகத்திற்கு மிகப்பெரும் அழிவையும் நாசத்தையும் அவை ஏற்படுத்தியுள்ளன.

இயற்கை வளங்களை சூறையாடும் அமைப்பாக ஏகாதிபத்தியம் வளர்ந்துள்ளது. காலநிலை மாற்றம், சுற்றுச்சூழல் பாதிப்பு என ஏராளமான பாதிப்புகளை ஏகபோக மூலதனத்தின் இலாப வேட்டையும், சுரண்டலும் ஏற்படுத்தியுள்ளது. இதனால் இந்த பூமிப்பந்தின் இருப்பே இன்றைக்கு கேள்விக்குறியாகியுள்ளது.

ஏகபோக மூலதனத்தின் நலனுக்காக தங்களுடைய நாடுகளில் நவீன தாராளமயத்தை பின்பற்றிய பல நாடுகளில் தற்போது இனவெறி, நிறவெறி, வகுப்புவாத வெறி போன்ற சமூகப் பிளவு ஏற்படுத்தும் நிகழ்வுகள் அதிகரித்து வருகின்றன. வாழ்வாதார பாதிப்பு, வேலையின்மை,வறுமை போன்ற ஏகாதிபத்திய கொள்கைகளின் விளைவுகள் இப்படிப்பட்ட சமூகப்பிளவுகளுக்கு வழியஅமைக்கின்றன. குறிப்பாக பல மூன்றாம் உலக நாடுகளில்ள் இவைதைத் திட்டமிட்டு தூண்டப்படுகின்றன.

லெனின்  குறிப்பிட்டதுபோல் ஏகாதிபத்தியம் பல வகைகளில் இன்று ஒரு பெரும்  அழிவு சக்தியாக உள்ளது. மனித நாகரிகத்தை அழிக்கும் இந்த கொடூரமான அமைப்புக்கு முற்றுப்புள்ளி வைக்க வேண்டும். உலகப் பாட்டாளி வர்க்கம் சோசலிச இலக்கை நோக்கி முன்னேற வேண்டும். இதற்கு மார்க்சிய-லெனினியமும், ரஷிய புரட்சி வரலாறும் பாட்டாளி வர்க்க இயக்கத்திற்கு வழிகாட்டும்.

===============================================================.

கட்டுரை உதவி:

Five Characteristics of Neo-imperialism: Building on Lenin’s Theory of Imperialism in the Twenty-First Century by Cheng Enfu and Lu Baolin; (Monthly Review; May 01, 2021)